بررسی نقش میانجی اعتماد و امنیت در رابطه تمایزیافتگی با صمیمیت زناشویی در زنان

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی اعتماد و امنیت در رابطه تمایزیافتگی با صمیمیت زناشویی بود.روش کار: جامعه آماری این پژوهش توصیفی-همبستگی، زنان متاهل غیر بالینی ساکن شهر مشهد در زمستان ۱۳۹۷ بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به جدول مورگان تعداد ۴۰۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه صمیمیت باگاروزی (۲۰۰۱)، پرسشنامه ی تمایز یافتگی خود اسکورون و دندی (۱۹۹۸)، پرسشنامه ی اعتماد گاتمن (۲۰۱۲)، و پرسشنامه ی امنیت روانی مازلو (۲۰۰۴)استفاده گردید.  برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی، روش تحلیل مسیر و نرم افزار Amose ۲۴ استفاده شد.یافته ها: یافته ها ی حاصل از تحلیل مسیر نشان می دهد که مدل پیشنهادی با داده ها برازش دارد (GFI= ۰/۸۳ RMSEA=۰/۰۴) همچنین یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می دهد که صمیمیت زناشویی از طریق تمایز یافتگی قابل پیش بینی است ( p< ۰.۰۵). صمیمیت زناشویی از طریق احساس امنیت قابل پیش بینی است ( p< ۰.۰۵). صمیمیت زناشویی از طریق اعتماد قابل پیش بینی است( p< ۰.۰۵).نتیجه گیری: در نهایت با توجه به یافته های به دست آمده می توان بیان کرد که تمایز یافتگی بر میزان اعتماد زناشویی، احساس امنیت و صمیمیت تاثیر گذار است. لذا می توان با افزایش تمایز یافتگی، اعتماد زناشویی، صمیمیت و احساس امنیت را در زنان افزایش داد.

کلیدواژه ها:

اعتماد ، امنیت ، تمایز یافتگی ، صمیمیت زناشویی