مقایسه تاثیر تزریق موضعی بوپیواکائین و سولفات منیزیوم با روپیواکائین و سولفات منیزیوم بر دردبعد از عمل در بیماران تحت جراحی لامینکتومی مهره کمری با بیهوشی عمومی

تنگی کانال نخاعی از علل شایع و شناخته شده کمر درد و لنگش عصبی بخصوص در افراد با سن بالا است که می تواند حرکت آنها را مختل کند. درد بعد از عمل افزایش ضربان قلب ، افزایش فشار خون و به تبعیت از آن افزایش کار قلبی ، تهوع، استفراغ و ایلئوس را می تواند به همراه داشته باشد. کنترل بهتر درد بعد از عمل و فراهم کردن راحتی بیشتر بعد از عمل نیاز درخواست بیمار به دارو جهت کاهش درد را کمتر کرده و در نهایت از تاخیر ترخیص بیمار جلوگیری می کند. انجام این طرح با هدف مقایسه تاثیر تزریق موضعی بو پیواکائین و سولفات منیزیوم با روپیواکائین وسولفات منیزیوم بر درد بعد از عمل در بیماران تحت جراحی لامینکتومی مهره کمری با بیهوشی عمومی در اتاق عمل C مرکز آموزشی درمانی امام خمینی، انجام گرفت. راه و روش کار: در این مطالعه برای بیماران از تزریق موضعی دارو بی حس کننده موضعی یعنی روپیواکائین و بوپیواکائین به همراه سولفات منیزیوم برای کاهش درد بعد از عمل بصورت موضعی در زخم ناشی از عمل جراحی لامینکتومی مهره کمری استفاده شده و درد بعد از عمل توسط روش نمره دهی دیداری بررسی و ثبت شد. یافته ها: با آزمون آماریt- test تفاوت معناداری بین میزان مصرف مورفین بین دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت . مطابق با آزمون آماریT- TEST تفاوت معناداری بین میانگین متوسط فشار خون شریانی بین دو گروهRM و BMدر ۲۴ ساعت پس ازعمل مشاهده می شود. مطابق با آزمون آماری T- test تفاوت معناداری در میانگین ضربان قلب بین دو گروه مورد مطالعه درریکاوری، ۶ ساعت ، ۱۲ و ۲۴ ساعت بعد از عمل وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اضافه کردن سولفات منیزیوم به بی حس کننده های موضعی روپیواکایین و بو پیواکایین بی دردی مناسب را بعد از عمل جراحی فراهم می کند. در این بین بی دردی بعد از عمل در همراهی دو داروی سولفات منیزیوم و روپیواکایین بی دردی بهتر و میزان نیاز به داروی مخدر بعد از عمل کمتری را فراهم کرد. استفاده از داروها و روشهای متنوع جهت بی دردی بعد از عمل نشان داده که می تواند بی دردی بعد از عمل و با عوارض جانبی کمتر بعد از عمل فراهم کند

کلیدواژه ها:

بوپیواکائین ، سولفات منیزیوم ، روپیواکائین و سولفات منیزیوم