نقش مادر در تربیت فرزندان خداباور در سوره آل عمران

تربیت پرورش استعدادهای انسانی در فرد و امری مهم در سعادت و تکامل انسان است. در این میان تربیت خداباورانه یا توحیدی به منزله ریشه درختی است که تعالیم دیگر تربیتی، اعتقادی، اخلاقی و احکام عملی و... شاخ و برگ و میوه های آن هستند که والدین برای ماندگاری و تاثیر بیشتر، تربیت را از کودکی و مقدماتی ترین مراحل رشد آغاز کنند. پدر و مادر، اولین مربیان کودکند که نقش مادر در تربیت برجسته تر می باشد؛ زیرا وی دو امتیاز بر پدر دارد؛ زن به منزله کشتزار و اولین منزلگاه بشر است با وجودی که در شکل گیری نطفه نیز به اندازه مرد دخیل است به همین دلیل احکام و امتیازات خاصی دارد، خداوند خلقت زن را لطیف قرار داد و برای تحمل مشقت بچه داری و اداره منزل، شعور و احساس او را ظریف کرد که می توان برای معرفی الگوهای مادران قرآنی به مادر حضرت مریم و خود ایشان در سوره آل عمران اشاره کرد. در عصر کنونی که عصر تکنولوژی و آموزش های مجازی و مشغولیت های دنیوی است افرادی نقش خداباوری و مادر را در تربیت و تکامل نادیده می گیرند و حتی از سعادت حقیقی غافلند به دلیل همین اهمیت، این موضوع که به روش کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است و نقش مادر را در تربیت خداباورانه فرزندان که سبب سعادت ابدی آن هاست قبل از بارداری؛ ایمان و خدا باوری مادر، انتخاب همسر، نذرو دعا و حین بارداری؛ تاثیر مادر در سعادت و شقاوت در رحم و بعد از تولد؛ ایجاد محیط مناسب، انتخاب هم بازی و مربیان، پرورش ایمان، مدیریت فضای خانه مورد بررسی واقع شده است.

کلیدواژه ها:

مادر ، تربیت ، تربیت توحیدی