بررسی محتوای ادبی نشریه «نامه رهبر» ارگان حزب توده ایران در سالهای ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۵

احزاب سیاسی برای بیان دیدگاههای سیاسی و اجتماعی خود همواره از هنر و ادبیات به عنوان یک ابزار کمک گرفته اند. در این میان شعر و داستان به دلیل ظرفیت بالای تاثیر گذاری میان مخاطبان عام، همواره مورد توجه احزاب بوده است. حزب توده ایران نیز از بدو تاسیس در نشریات خود همواره از ادبیات برای بیان دیدگاههایش بهره جسته است.نامه رهبر» به امتیاز ایرج اسکندری، یکی از نشریات مهم وابسته به حزب است که بین سال های ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۵، به عنوان ارگان حزب توده ایران فعال بوده است. این روزنامه به رغم داشتن ماهیت کاملا سیاسی، همواره به ادبیات توجه داشته و محتوای ادبی قابل توجهی را انتشار داده است. گردانندگان این نشریه از ادبیات برای بیان فقر موجود در جامعه، ظلم و ستم بر فرودستان، دعوت توده مردم به مبارزه با ظالمان و شرح و شکایت از فساد اجتماعی و سیاسی حاکم بر جامعه و... استفاده می کردند. برخی از آثار منتشر شده در نشریه از میان نامه های رسیده انتخاب می شد و معمولا سطح ادبی نازلی داشت. اما بسیاری از آثار نیز از شاعران و نویسندگان مشهور آن دوره هستند و از نظر انسجام معنایی و ساختاری در سطح بالایی قرار دارند. این جستار به بررسی گونه ها، مضامین و سبک محتوای ادبی این نشریه پرداخته است.

کلیدواژه ها:

حزب توده ، نامه رهبر ، نشریات حزب توده ، نشریات ، تحلیل محتوای ادبی