بازشناسی و بررسی ضرب المثل های گویش اردستانی

بسامد و فراوانی ضرب المثل ها و میزان استفاده آن در هر جامعه، نشانی از فرهنگ غنی و مدنیت شکوفای آن جامعه را به همراه دارد. شهرستان اردستان در شمال شرقی اصفهان با تاریخی کهن و اسطوره گونه که تنها قنات دو طبقه جهان، اولین و دومین مسجد چهار ایوانه جهان اسلام، دومین منار تاریخ دار ایران و به تصریح هشت متن کهن تاریخی مولد انوشیروان عادل بوده است، این شهرستان دارای گویشی خاص و منحصر نیز می باشد که از بقایای زبان پهلوی و شاخه مرکزی آن است. این گویش که هنوز در میان اهالی رواج دارد، ضرب المثل های خاص و ممتازی نیز در خود به یادگار دارد که در پژوهش حاضر برای نخستین بار به معرفی و بازشناسی بعضی از آنها خواهیم پرداخت. این مقاله مشتمل ۳۰ ضرب المثل گویش اردستانی است که برای نخستین بار با توضیح کامل و جامع ارائه شده است. روش کار چنین است که پس از درج "ضرب المثل" و ارائه "ترجمه" آن، " معانی کلمات" و تک تک مفردات آن نگاشته می شود. در این مرحله علاوه بر فهم بهتر گویش اردستانی، امکان فراگیری و مقایسه و تطبیق کلمات نیز به همراه ترجمه برای خواننده حاصل می شود. در مرحله بعد معادل فارسی مثل یا متل نوشته می شود تا خواننده درک عمیق تر و روشن تری از آن و مثل های مشابه داشته باشد. در ادامه به شرح "معنا یا مصداق " ضرب المثل پرداخته خواهد شد. همچنین اگر داستان یا حکایتی بر آن مثل، مترتب باشد با اختصار بیان شده است.

کلیدواژه ها:

ضرب المثل ، گویش ، اردستان ، فرهنگ ، مردم شناسی