شناسایی و ارزیابی ژئوسایت های ساحلی جزیره هنگام به منظور توسعه گردشگری

در پژوهش حاضر با استفاده از روش میدانی ، سواحل جزیره هنگام به منظور شناسایی وارزیایی ژئوسایت های آن مورد مطالعه قرار گرفت؛ در این زمینه ۱۰ ژئوسایت شناسایی و موقعیت هر کدام با GPS مارک شده و نقشه پراکندگی آن ها در ستطح جزیره تولید شد. در مرحله بعد ژئوسایت های شناسایی شده با استفاده روش ارزیابی زوروس موردبررسی قرار گرفت. یافته های حاصل از بررسیمدل نشان داد که ژئوسایت سواحل ماسه ای با کسب ۹۰ امتیاز از مجموع ۱۰۰ امتیاز کل مدل، به عنوان مناسب ترین ژئوسایت تشتخیص داده شد،ایوان ساحلی با امتیاز ۸۷ و دریا بارها با امتیاز ۸۶ به ترتیب از این حیث در مقام دوم وسوم قرار گرفتند. کسب امتیاز بالای ۷۰ توسط سایر ژئوسایت ها از یک طرف و وجود ژئوسایت ها ده گانه در محدوده کوچک جزیره هنگام که تقریبا دور تا دور آنپراکنده شده اند؛ حاکی از توان بالای سواحل محدوده از نظر توسعه ژئوتوریسم می باشد که می توانند در کنار سایر جاذبه های انسانی و زیست دریا،در خدمت توسعه گردشگری محدوده قرار گیرند.در مقابل کسب امتیاز صفر در زیر معیار حفاظت قانونی و دریافت امتیاز کامل(امتیاز ۵) در زیر معیار آسیب پذیری،لزوم تدوین قوانین واقدامات حفاظتی برای محدوده را آشکار ساخته است.

کلیدواژه ها:

جزیره هنگام ، ژئوسایت ، روش زوروس ، گردشگری