بررسی اثربخشی درمان شناختی -رفتاری بر سازگاری زناشویی زنان مبتلا به واژینیسموس

مقدمه:واژینیسموس گزارش شخ صی زن از سابقه اسپاسم غیرارادی، مداوم و مکرر عضلات کف لگن به دلیل ترس یاچندش کهدر عمل نزدیکی و وارد کردن شی ء، آلت و معاینه واژینال تداخل ایجاد می کند. این حالت، ممکن است وابسته به موقعیتباشد، مثلا این حالت در هنگام فعالیت جنسی رخ دهد.روش کار:درطی یک کارآزمایشی تک موردی و طرح خط پایه چند گانه، ۳زن مبتلا به واژینیسموس،که به کلینیک هایدرمان اختلالات جنسی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از تایید معیارهایوجود اختلال درد/دخول تناسلی لگنی ،توسط روانپزشک، در مطالعه شرکت داده شدند. از تمام شرکت کنندگان رضایت نامهکسب شد. قبل و پس از مداخله متغییر سازگاری زناشویی توسط ابزار چند وجهی اختلال دخول واژینال در شرکت کنندگانمورد ارزیابی قرار گرفت. آزمودنی ها پس از تعیین خطوط پایه در متغییر وابسته به ترتیب وارد مرحله درمان شناختی رفتاریشده وبه مدت ۸جلسه هفتگی، بصورت فردی مورد درمان قرار گرفتند.دوره پیگیری دو ماه پس از تکمیل درمان در سه نوبتبه فواصل ۲۰ روزه انجام شد.یافته ها:تمام شرکت کنندگان در پایان مداخله موفق به دخول واژینال شدند و شاخص بهبودی متغییر با سیر نزولی منحنیدر مرحله درمان نسبت به خط پایه در نظر گرفته شده بود تایید شده است. نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری درسازگاری زناشویی موثر می باشد.بحث و نتیجه گیری:یافته های مطالعه نشان دهنده موثر بودن روش های شناختی رفتاری در بهبود واژینیسموس می باشد.بنابراین گنجاندن این نوع درمان در مداخلات در نظر گرفته شده برای این بیماران و انجام مطالعات وسیع تر با گروه هایکنترل و تعداد نمونه های بیشتر توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

واژینیسموس ، درمان شناختی-رفتاری ، اختلالات جنسی