حکمت فرزندپروری در سایه تعلیم و تربیت اسلامی

مسئله "تعلیم و تربیت" از نظر روشی و بینشی از موضوعات مورد بحث در فلسفه دین و فلسفه اخلاق است که دردانشهای دیگری همچون روانشناسی، الهیات و ادبیات قابل بررسی است. نویسندگان ضمن اذعان به گستردگی بحث با رویکرد فلسفی - دینی کوشیده اند این مقوله را با توجه به زمینه های معرفتی و وجودشناسی بررسی کنند. به همین منظور ابتدا به " اخلاق تعلیم و تربیت" و شاخه های مهم آن پرداخته شده است.این نوع واکاوی نشان می دهد که هدف معلم یا مربی از تعلیم و تربیت چیست؟ و گاه این دو واژه، یعنی "تعلیم" و "تربیت" به معنای مشابه و گاه در معنای "education" به کار رفته است. معنای "فرزندپروری" نیز گاهی شامل جلوه های گوناگونی از زندگی اعم ازتولد،نوجوانی، جوانی و ... میشود و گاهی مراد از آن، مسائل زندگی اعم از درد و رنج، عشق، تناهی، شرور و آفات و ...است. با نگاهی به اندیشه های فلسفی که زیر بنای تربیت دینی است، سعی بر آن شده تا دیدگاه های تعلیم و تربیت به طور کلی و نیز مهمترین راهکارهای برآوردن "نیاز"ها و "خواسته"های کودکان در جهت سلامت روانی و نیل به معرفت دینی بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

اخلاق اسلامی ، تربیت دینی ، جامعه ، خانواده ، فرزندپروری.