هنر و ارتباط آن با علم حضوری و حصولی (نقدی بر انحصار حوزه هنر به علم حضوری)

بررسی رابطه میان علم و هنر قدمتی به اندازه تاریخ فلسفه هنر دارد و از دو سویه قابل ملاحظه است؛ در سویه اول، امکان دریافت علم و دانش از هنر مورد توجه است و در سویه دیگر، کارایی روشها و ابزارهای علمی در مطالعات هنری مورد بحث قرار میگیرد. در این میان، گرچه بررسی رابطه میان هنر و علم حضوری و حصولی از سوی فلاسفه و متفکران غربی مورد توجه نبودهاست (چرا که ایشان یا عمدتا به این تقسیم بندی قائل نیستند و یا نسبت به آن بیتفاوت بوده اند) اما از سوی برخی نویسندگان معا صر ایرانی حوزه های فلسفه یا هنر طرح و با ا ستفاده از نقل قولهایی از فلا سفه غربی درباره "رابطه هنر و شهود" به انحصار حوزه هنر به علم حضوری و ادعاهایی مبنی بر اینکه »در هنر هیچگونه علم حصولی وجود ندارد« و یا اینکه ابزارهای علم حصولی از جمله منطق در تحقیقات هنری بیفایده هستند، منتج شده ا ست. تحقیق حا ضر با گردآوری داده ها به شیوه ا سنادی به تحلیل و نقد این دیدگاه و اشاره به برخی معضلات تحویل کامل حوزه هنر به علم ح ضوری (در زمینه هایی چون تولید، تحقیق، آموزش و ارزش گذاری اثر هنری) پرداخته، ضمن درنظرداشتن اهمیت و جایگاه علم حضوری در حوزه معرفت بشری و نیز تولید هنری، به نقش و اهمیت علم حصولی و به تبع آن ابزار منطق در حوزه هنر و تحقیقات هنری اشاره خواهدکرد.

کلیدواژه ها:

تحقیقات هنری ، رابطه علم و هنر ، علم حصولی ، علم حضوری ، منطق.