تبیین مفاهیم انسان دوستی و از خودبیگانگی در اندیشه های مولانا

واژه هایی همچون انسان دوستی و از خود بیگانگی از ابتدایی تاریخ بشریت تا به امروز در زمره مفاهیم عمده بوده است، به گونه ای در ادیان الهی جایگاه ویژه ای داشته است. تلاش برای تسکین آلام بشری، تامین احترام و کرامت انسان ها و کوشش در راستای برقراری دوستی و تفاهم متقابل همواره وجود داشته است و این مفاهیم در میان صاحبنظران و عارفان و شاعران نیز جایگاه والایی داشته است. از این رو هدف از انجام این پژوهش تبیین مفاهیم انسان دوستی و از خود بیگانگی در اندیشه های شاعر بزرگ ایران مولانا می باشد. در تحقیق حاضر از تکنیک تحلیل محتوا برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شده است. روش اجرا در این تحقیق به این صورت انجام شده است که پس از بررسی آثار مولانا، اندیشه های وی را به لحاظ جامعه شناختی با نظر سایر جامعه شناسان مورد تطبیق و تحلیل قرار گرفته است. جمعیت آماری این تحقیق را آثار معروف مولانا تشکیل داده است که به صورت روش نمونه گیری هدفمند سه اثر مهم مولانا (مثنوی معنوی، دیوان شمس تبریزی و فیه مافیه) به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شده است. نتایج بدست آمده حاکی از این امر است که انسان دوستی و با خود بیگانگی از جمله مسایلی است که در عرفان ارائه شده از طرف مولانا دارای اهمیتی بسیار است؛ به طوریکه جای جای آثار مولانا پر از مطالبی در مورد صلح و انسان دوستی و با خود بیگانگی است.

کلیدواژه ها:

انسان دوستی ، از خود بیگانگی ، احترام و کرامت ، مولانا