راز فضای معماری در شعر حافظ حکمت تناظر یک به یک معماری و ادبیات در بررسی نظم حافظ با تاکید بر رمزآلودی شعرش

این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و از نظر روش، توصیفی تحلیلی است. بدینگونه که اشعار حافظ در خصوص تصویرسازی فضاهای معماری با دقت بیشتر رصد شده و نکاتی مستخرج میشود که در وهله اول مخاطب متوجه آن نیست. لذا توجهی لازم است تا مخاطب به فضاسازی های معمارانه درون ابیات راه پیدا کرده و خود را لختی جای حافظ قرار دهد. کشف تدریجی دارد. با این بیان میتوان دریافت درک حافظ از معانی و مبانی نظمسرائی فراتررفته و کاملا معمارانه میشودآنچه. در این روزگار تا حدی مغفول مانده راز فضاسازی و تجلی معماری و جلوه گری کالبد در غزلیاتش است چنان که در هر زمان و برای هر مخاطب عاشقی، تازه و کارآمد و نازنین است. حافظ با شرایط محیطی دورانش همان معماری آذری رابطه ای موثر داشته است، که روح آن در ابیاتش طنینانداز شده است. اصلی ترین سوال این است که آیا مکانهایی که شاعرانه احساس میشود در شعر حافظ به تصور درآمده و شاعر خیال و معنا رااز بناهای هم عصر خود الهام گرفته است؟ به عبارتی آیا خیال و عیان تدریجی و به بیان بهتر رازیگری بنا در اثرش موثرافتاده است؟حافظ معمار ابیات و غزلیاتش است و همچون معمار بایستی اندازهمان و سازوار (رعایت جنبه فنی همان مسایل وزن و قافیه) بنای شعر را کند که این مطلب جریانی با برنامه و سناریو، با نظمی رازناک به رشته ی دیوانش رسیده است.

کلیدواژه ها:

حافظ ، غزل ، فضاسازی معماری ، بنا ، نظم و راز شعر .