بررسی مفهوم کنش کارآفرینانه با معرفت اسلامی

کنش مفهومی بنیادین در فلسفه و علوم اجتماعی مانند جامعه شناسی، روانشناختی و اقتصاد است. کنش کارآفرینانه به رفتار در پاسخ به تصمیم قضاوتی در شرایط عدم اطمینان درباره یک فرصت بالقوه برای سود اطلاق می شود. هرجا تحولی در زندگی بشر چه در جهت مثبت و چه در جهت منفی رخ داده و یا رخ خواهد داد، ریشه در کار و عملکرد جامعه انسانی دارد. در ضمن تلاش و کار نیک که از نگرش نیک واندیشه سالم تراوش می کند فضای مطلوبی را برای رشد و بالندگی اقتصادی و رفاهی مردم فراهم می آورد و تمدن های بزرگ را ایجاد و بارور می سازد (انسان: آیه ۱۱) این پژوهش می خواهد با مطالعه کارآفرینان به واکاوی این پیشران بپردازد. با فرض کنش کارآفرنانه به مثابه پاسخ معنادار فرد به محرک های محیطی که مستلزم فرایندهای ذهنی است این پژوهش با معرفت شناختی «تفسیر گرایی» هماهنگی دارد. پژوهش مذکور می خواهد بر اساس گزاره های مفهومی و تعاریف کنش کارآفرینانه بر اساس گزاره های مفهومی فراگیر و یکپارچه از آن ارائه دهد. بنابراین از لحاظ هدف، بنیادی بشمار می رود. دین اسلام مردم را به انجام فعالیت و کسب و کار دعوت می کند، و از انسان ها می خواهد که از کار خویش دیگران را نیز بهره مند سازند و به طور مستقیم و غیر مستقیم مردم را تشویق به کارآفرینی و ایجاد شغل می کند تا از فقر و گرسنگی در یک جامعه اسلامی جلوگیری شود. در نتیجه افکار دینی یک فرد می تواند تاثیرگذار بر کارآفرینی او باشد.

کلیدواژه ها:

کنش کارآفرینانه ، معرفت اسلامی ، کارآفرینی ، کارآفرینی اسلامی