تشکیلات دادگاه های تجاری و صلاحیت دادگاه های تجاری در لایحه آیین دادرسی تجاری

در حقوق کشور ما تاکنون دادگاه تجاری ویژه که به دعاوی تجار و بازرگانان رسیدگی نماید وجود نداشته و تنها در لایحه قانون آئین دادرسی تجاری به تشکیل دادگاه های اختصاصی اشاره شده است. این خلا اجرایی تاثیر فراوانی بر اطاله دادرسی پرونده ها داشته است. مسائلی همچون سرعت و امنیت که از مهم ترین موضوعات موردنیاز هر تاجر است. این موضوع سبب شد کشورهای مختلف به صورتقانونمند به ایجاد مراجعی باصلاحیت استثنایی در رسیدگی به دعاوی تجاری روی بیاورند که این موضوع آئین دادرسی ویژه ی خود را می طلبید که نظام های حقوقی آن را نیز اغلب در کنار این مراجع در نظر داشته اند و این در حالی است که این مراجع در نظام های حقوقی مختلف عملکرد و نتایج متفاوتی داشته اند. با توجه به بررسی های به عمل آمده در سایر کشورها به نظر می رسد کشور فرانسه در زمینهتشکیل دادگاه های اختصاصی تجاری بسیار موفق تر نسبت به سایر کشورها عمل کرده است. این در حالی است که در کشور ما تنها قوانین مرتبط با آن و تشکیلات دادگاه ویژه تجاری آورده شده است و برای اجرا و عملی کردن این قوانین راهی طولانی و پر فراز و نشیب پیش رو دارد. نتایج حاکی از آن است که صلاحیت دادگاه های تجاری نسبت به دادگاه های عمومی حقوقی، صلاحیتی اختصاصی است. یعنیدادگاه های تجاری تنها صلاحیت رسیدگی به پرونده هایی را دارند که قانون صراحتا در صلاحیت این مرجع قرار داده است. اختصاصی بودن صلاحیت دادگاه تجاری به صراحت در لایحه نیامده است، اما با توجه به فلسفه ایجاد دادگاه های تجاری که یک سری دعاوی خاص که دقت، سرعت و دانش ویژه ای برای رسیدگی به این دعاوی لازم است و مشاوران تجاری پرونده ها را مطالعه و اظهارنظر می کنند، ما را به این نکته می رساند که منظور تدوین کنندگان این لایحه این بوده است که این دادگاه ها تنها به این دعاوی رسیدگی کنند. هدف اصلی پژوهش بررسی صلاحیت و ساختار دادگاه های تجاری در لایحه آیین دادرسی تجاری می باشد که با روش توصیفی- تحلیلی به نگارش درآمده است

کلیدواژه ها:

دادگاه تجاری ، تاجر ، ورشکستگی ، صلاحیت ذاتی ، صلاحیت نسبی ، صلاحیت محلی