تاثیر تحول مدارس در دوران پهلوی بر نواندیشی در دیدگاه دانش آموزان

فضای آموزشی در ایران دوره های اسلامی، مدرسه بوده است . مدرسه را به طور خلاصه می توان، موسسه ای برای آموزش عالی تعریف کرد که در آن علوم سنتی اسلامی مانند حدیث، تفسیر، فقه و ... آموزش داده می شود. مدرسه پاسخی به نیازهای معینی از جامعه اسلامی بود. مدرسه طراحی شده بود تا در خدمت یک نهاد کاملا ابداعی قرار گیرد. آموزش در این دوره بین مکت بخانه، مسجد و مدارس علمیه به صورت غیر رسمی تقسیم می شد و همگام با توسعه مدارس علمیه، مکاتب هم توسعه یافتند و عملا مکتب ها به یک دوره مقدماتی برای مدارس علمیه تبدیل شدند. در ابتدا، محل آموزش، مسجد بود . حلقه های درس علوم گوناگونی همچون لغت، نحو، بلاغت، تفسیر، حدیث، فقه و ... که همگی از قرآن سرچشمه گرفته بودند، در مساجد برگزار شده و به بحث و منظره گذاشته می شد. از اوایل قرن چهارم هجری، چندین عامل مرتبط با یکدیگر، نیاز جدید و فزاینده ای به تاسیس مدارس مستقل ایجاد کرد . این نیاز به طور طبیعی از گسترش عمومی آموزش و پرورش و عدم کفایت مراکزی که برای منظور آموزش احداث نشده بودند ناشی می شد. از اواسط قرن نوزدهم و به دنبال وقوع یک سلسله تحولات داخلی و بین المللی، کشور ایران دستخوش دگرگونی های وسیع سیاسی - اجتماعی شد. عمیق ترین و پایدارترین جنبه این دگرگونی ها بعد فرهنگی آنها بود . که ابتدا باورهای طبقه خواص و سپس طرز تلقی قاطبه مردم را به طور اساسی تحت تاثیر خود قرار داد . نتیجه این روند فاصله گرفتناز الگوهای سنتی و رویکرد فزاینده به مظاهر فرهنگ غربی، از جمله در مورد به کار گیری سیستم آموزش و پرورش نوین بود

کلیدواژه ها:

تحول ، مدارس ، نواندیشی ، مدارس