اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر افسردگی مادران کودکان با نیازهای ویژه

مقدمه: وجود یک کودک با نیازهای ویژه معمولا زمینه ای برای تغییر رفتار اعضای خانواده فراهم می کند. با توجه به اینکه داشتن یک کودک با نیازهای ویژه در حکم یک ضربه روانی قابل توجه است و موجب بروز احساسات و رفتارهای مختلف می­شود پژوهش حاضر، باهدف اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر افسردگی مادران کودکان با نیازهای ویژه در شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۷ انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل هست. جامعه آماری را کلی مادران دارای کودکان با نیاز­های ویژه تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر کرمانشاه تشکیل دادند. با استفاده از روش­نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای تعداد ۲۸۵ نفر انتخاب شدند و پرسشنامه افسردگی بک را تکمیل کردند، از میان آن­ها تعداد ۳۰ نفر که بالاترین نمره افسردگی را داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه، به صورت هفته­ای یک جلسه ۱۲۰ دقیقه­ای تحت مداخله­ی آموزش مبتنی بر مثبت قرار گرفتند. داده ها، از طریق آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردید.   یافته­ ها: نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر کاهش افسردگی مادران کودکان با نیازهای ویژه موثر بوده است (۰۰۱/۰P< ،۱۴/۱۶ F=). نتیجه گیری: مداخلات مبتنی بر مثبت ­اندیشی می­تواند بر کاهش افسردگی ماداران کودکان با نیازهای ویژه اثربخش باشد. لذا اجرای این برنامه ها در کلیه مراکز توان بخشی ویژه کودکان با نیازهای ویژه سازمان بهزیستی جهت پیشگیری از آسیب­های روانی مادران می تواند موثر باشد.