طراحی مدلی جهت بررسی رابطه بین اهداف پیشرفت تحصیلی، خودکارآمدی و راهبردهای فراشناختی (مطالعه موردی دانش آموزان شهر درود)

هدف: پژوهش حاضر آزمون یک مدل ساختاری چند بعدی بر مبنای تئوری انتظار-ارزش اکلز و ویگفیلد (۱۹۹۲) برای پیش بینی عملکرد تحصیلی است که در آن باورهای پیشرفت و رفتار پیشرفت، خودکارامدی و راهبردهای فراشناختی را با عملکرد تحصیلی میانجی گری می کند. روش: جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر شهرستان درود در سال تحصیلی ۹۹، که ۷۱۲ دانش آموز دختر و پسر با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای از دبیرستان های شهرستان درود انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مربوط به پیشرفت، خودکارامدی و راهبردهای فراشناختی می باشد. داده ها با استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و مدل یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: اثر غیر مستقیم خودکارامدی با میانجی گری باورها و رفتارهای پیشرفت بر عملکرد تحصیلی معنادار است. اثر غیر مستقیم خودکارامدی با میانجی گری باورها و رفتارهای پیشرفت معنادار است. اثر مستقیم باورهای پیشرفت بر عملکرد تحصیلی معنادار است اما اثر غیر مستقیم باورهای پیشرفت با میانجی گری رفتارهای پیشرفت بر عملکرد تحصیلی معناداری ندارد. اثر مستقیم راهبردهای فراشناختی بر عملکرد تحصیلی معنادار است. نتیجه گیری: خودکارامدی و راهبردهای فراشناختی با میانجی باورها و رفتارهای پیشرفت بر عملکرد تحصیلی اثر می گذارد.

کلیدواژه ها:

نظریه انتظار و ارزش ، پیشرفت تحصیلی ، راهبردهای فراشناختی ، خودکارامدی