بررسی موقعیت استراتژیک صنایع دستی استان ایلام (براساس مدل SPACE)

صنایع دستی از جمله صنایعی به شمار می رود که از یک طرف با هنر و ذوق و فرهنگ و تمدن در ارتباط است و از طرفی دیگر به دلیل ماهیت صنعتی با مفاهیم اقتصادی نیز مرتبط می باشد. اقتصاد صنایع دستی مدتی است که در صحنه جهانی مطرح و جایگاه مناسبی را به دست آورده است. مشکلات بسیاری در ایران برای شکوفایی اقتصادی صنایع دستی مطرح است،که این موانع می تواند به ماهیت هنرهای دستی نیز آسیب برساند. کاهش سرمایه گذاری و کاهش فروش منجر به پایین آمدن سطح عرضه و در نهایت منسوخ شدن یک صنعت و هنر دستی خواهد شد. سطح موانع و محدودیت های اقتصادی صنایع دستی چندان گسترده و وسیع می باشد که پرداختن به هنر اصیل که بن مایه صنایع دستی و هنرهای سنتی به شمار می رود را در اولویت های بعدی قرار داده است. استان ایلام در گستره تاریخی خود یکی از خواستگاه های اصلی تولید و عرضه صنایع دستی بوده است. بی شک آمیختگی نحوه زندگی با وسایل دست ساز عامل اصلی رونق صنایع دستی در استان ایلام می باشد. با گذشت زمان مشاهده می شود صرف نگاه فرهنگی و تاریخی به صنایع دستی نمی تواند آنگونه که شایسته است از هنرهای سنتی صیانت کند. اقتصادی کردن این صنایع با توجه به واقعیات محیط پیرامون، زمینه و بستر مناسبی را برای حفظ و توسعه هرچه بیشتر صنایع دستی فراهم خواهد ساخت. برای برنامه پذیر کردن فعالیت های مربوط به این حوزه نیازمند نوعی نگاه راهبردی و منسجم برای مشخص کردن موقعیت استراتژیک بنگاه های تولید و عرضه صنایع دستی می باشیم، که در این تحقیق با استفاده از مدل ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک این هدف دنبال می شود. محدوده تحقیق شامل استان ایلام (صنعتگران و واحدهای فعال صنایع دستی و هنرهای سنتی) می باشد. اصلی ترین یافته تحقیق نشان دهنده قرار گرفتن صنایع دستی استان در ناحیه محافظه کارانه مدل SPACE می باشد. حالتی که در آن باید از فرصت های موجود استفاده کرد و نقاط ضعف داخلی را برطرف نمود. برای بهبود وضعیت، استفاده ترکیبی از روش ها پیشنهاد شده است. افزایش سرمایه گذاری، گسترش آموزش های هدفمند، استفاده اصولی از عوامل بازاریابی و کاربردی کردن وسائل دست ساز از جمله راهکارهای بهبود وضعیت راهبردی صنایع دستی در استان ایلام می باشد.