تودهای شدن آموزش عالی و زندگی دانشگاهی در ایران: تاملی در تجربیات زیستی دانشگاهیان

هدف: تشریح گسترش کمی و شتابان آموزش عالی، دلالتها و پیامدهای آن برای دانشجویان، اساتید و ساختار و کارکرد نظام آموزش عالی و از طرف دیگر، بازنمایی تجربیات زیسته اساتید دانشگاهی منتخب از این فرایند و دلالتهای آن. روش: این پژوهش به صورت کیفی و از طریق مصاحبه نیمهساختمند با ۲۶ مطلع کلیدی از دپارتمانهای علوم پایه و فنی و مهندسی دانشگاه اصفهان صورت گرفته که با روش نمونهگیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شده بودند. یافتهها: تودهای شدن به شکل بدقوارهای صورت گرفته و اساتید دانشگاهی با وجود موافقت با گسترش کمی، نگرانیهای عمیقی از دلالتهای این فرایند برای نظام دانشگاهی و فرهنگ و ارزشهای آن و همچنین نظام اجتماعی دارند. نتیجهگیری: اولویت دادن به کیفیت آموزش و پژوهش ضمن دسترسی فزاینده به آموزش عالی، ارائه آموزش و پژوهش متناسب با نیازها و تقاضاهای جامعه، تغییر شیوههای مدیریت دانشگاه به منظور تربیت نیروی انسانی کارآفرین، خلاق و مبتکر

کلیدواژه ها:

تودهای شدن ، دانشگاه تودهای ، دانشگاه نخبهگرا ، کیفیت ، مدرکگرایی ، پژوهش کیفی