معرفت شناسی طبیعت گرایی اخلاقی تقلیل گرا

طبیعت گرایی اخلاقی در نگاه نخست، عنوانی معناشناختی و وجودشناختی است که تقلیل­گرائی و ناتقلیل­گرائی اخلاقی دو گونه از آن به­شمار می­آیند. هدف: این نوشتار به تحلیل و نقد طبیعت گرایی اخلاقی تقلیل­گرا از حیث توجیه باور اخلاقی پرداخته است. روش: روش مقاله، کتابخانه ای از نوع تحلیل اسنادی است. یافته ها: در این مقاله به بررسی نحوه توجیه باور اخلاقی با فرض پذیرش موضع طبیعت گرایی اخلاقی تقلیل­گرا پرداخته شده است. بر اساس این نظریه، توجیه باور اخلاقی، مبتنی بر مشاهده اموری غیر اخلاقی از قبیل سود بیشتر، توافق جامعه یا امر الهی بوده و در نتیجه، شاهد استنتاج توجیه باور به نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی هستیم. نتیجه گیری: با وجود یک مقدمه اخلاقی مخفی ضروری در کبرای استدلال می توان راهی برای گریز از استنتاج نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی یافت. البته طبیعت گرایان اخلاقی ناتقلیل­گرا، از قبیل استرجن و بوید کوشیده اند حیث معرفت شناختی طبیعت گرایی اخلاقی را به گونه ای مطرح کنند که هم طبیعی بودن علم اخلاق و مشاهده تجربی امور اخلاقی را لحاظ کرده، هم استنتاج توجیه باور به نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی را رد کنند.

کلیدواژه ها:

معرفت شناسی اخلاق ، طبیعت گرایی اخلاقی تقلیل گرا ، طبیعت گرایی اخلاقی ناتقلیل-گرا ، درون گرایی اخلاقی ، اعتمادگرایی اخلاقی