تجمع و بار سطحی (سمیت) نانوذرات نقره بدون پوشش و با پوشش پلی وینیل پیرولیدون در حضور ازن

علیرغم مزیتهای فراوان نانوذرات نقره در زندگی بشر، این ذرات میتوانند اثرات منفی بر محیطزیست و سالمتی موجودات زنده داشته باشند. سمیت نانوذرات نقره وابسته به اندازه تجمع و بار سطحی )پتانسیل زتا( آنها است. این پژوهش به بررسی اثر ازن بر روی تجمع و بار سطحی نانوذرات نقره بدون پوشش و نانوذرات نقره با پوشش پلی وینیل پیرولیدون در محیط آبی پرداخته و با استفاده از طراحی آزمایش به روش فاکتوریل کامل، اثر سه متغیر عددی pH(، غلظت نانوذرات نقره در سوسپانسیون و زمان ازن زنی( و یک متغیر کیفی )پوشش نانوذرات( بر روی اندازه تجمع و بار سطحی نانوذرات به عنوان دو متغیر پاسخ مورد بررسی قرار گرفت. اثر پوشش، pH و زمان ازنزنی، به ترتیب، بیشترین تاثیر را بر روی اندازه تجمع نانوذرات داشتند. بعد از عملیات ازنزنی در یک راکتور ستونی حبابی آزمایشگاهی و در دمای محیط، اندازه تجمع نانوذرات نقره بدون پوشش )~ ۴۰۰۰ nm( بیشتر از نانوذرات نقره با پوشش )~ ۴۵۰ nm( بود و علت آن تاخیر ناشی از واکنش بین ازن و لایه پایدارکننده پوشش پلی وینیل پیرولیدون پبشبینی شد. همچنین در pH : ۷/۵ پتانسیل زتای نانوذرات نقره با پوشش پلی وینیل پیرولیدون از -۶/۶۲ به -۲۹/ ۱۷ mV تغییر کرد، اما بار سطحی نانوذرات نقره بدون پوشش تغییر قابل نوجهی نداشت.

کلیدواژه ها:

نانوذرات نقره ، پوشش پلی وینیل پیرولیدون ، تجمع نانوذرات ، بار سطحی تانوذرات ، سمیت ، ازن.