بررسی عددی عملکرد یک تراشه جداسازی پلاسما با استفاده از هم افزایی اثرات زیست فیزیکی با نیروی دی الکتروفورزیس

امروزه پلاسمای خون یکی از مهم ترین نمونه های مورد استفاده برای تست های تشخیصی است. در این مقاله به بررسی عملکرد یک تراشه جداساز پلاسما پرداخته ایم، که در آن جداسازی بر اساس نیروهای دی الکترو فورزیس، پدیده ی Zweifach-Fung و اثر محدودیت۳ صورت می گیرد. این تراشه از یک گلوگاه، پنج میکروالکترود و تعدادی کانال جانبی تشکیل شده است که به ترتیب این موارد باعث ایجاد افزایش ضخامت لایه پلاسما، نیروی دی الکتروفورزیس و اثر دوشاخه ای شدن۴ میشوند، تشکیل شده است و عملکرد این میکرودستگاه با معیارهای بازده جداسازی و خلوص پلاسمای تولید شده مورد بررسی قرار گرفته است. از جمله خصوصیت های این تراشه این است که در آن با بهره گیری از روش های جداسازی فعال و غیر فعال، علیرغم بالابودن خلوص پلاسما، حجم پلاسمای بیشتری نسبت به دیگر تراشه های مشابه جدا میکند. در این شبیه سازی از خون با غلظت هماتوکریت ۱ درصد حجمی با دبی ۵۰ میکرولیتر بر دقیقه استفاده شد و در نهایت بازده جداسازی ۳۷ درصد با خلوص ۸۷ درصد حاصل شد.

کلیدواژه ها:

دی الکتروفورزیس ، اثر محدودیت ، پدیده Zweifach-Fung ، پلاسمای خون ، آزمایشگاه روی تراشه ، لایه عاری از سلول