تاثیر خشک کردن بر محتوای اسانس، فنول کل و پتانسیل آنتی اکسیدانی رازیانه، اسطوخودوس و شیرین بیان

خشک کردن از جمله روش های رایج نگهداری گیاهان دارویی و معطر است که سبب حفظ ترکیب های بیوشیمیایی در آنها می شود. به منظور بررسی تاثیر خشک کردن بر محتوای اسانس، فنول کل و پتانسیل آنتی اکسیدانی میوه رازیانه، سرشاخه های گل دار اسطوخودوس و ریشه های شیرین بیان، گیاهان مذکور هم به صورت تر و هم به صورت خشک شده (در سایه با دمای ۲۵ درجه سانتیگراد) از دیدگاه صفات مورد نظر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در رازیانه ۳/۱ درصد حجمی -وزنی و اسطوخودوس ۵/۴ درصد حجمی- وزنی میزان اسانس نمونه های تر به طور معنی داری بیشتر از نمونه های خشک بود ولی نمونه های تر و خشک شیرین بیان از لحاظ محتوی اسانس تفاوت معنی داری با هم نداشتند در بین گونه ها رازیانه تازه بیشترین میزان فنول کل ۳۵۵/۴۱ میلی گرم گالیک اسید در گرم عصاره خشک همچنین بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی ۸۱/۱% بازدارندگی را دارد. با توجه به نتایج، خشک کردن این سه گیاه صرفه اقتصادی نداشته و در صورت فراهم بودن شرایط بهتر است به صورت تازه مواد موثره آنها استحصال شوند زیرا در طی فرآیند خشک کردن میزان اسانس، فنول کل و نیز پتانسیل آنتی اکسیدانی آنها کاهش معنی داری نشان داد.

کلیدواژه ها:

ژنوتیپ ، ترکیبات ثانویه ، روغن های فرار