ارائه مدل علی در تبیین رابطه بین ویژگی های شخصیتی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجیگر بخشودگی

مقدمه: روابط بین زوجین نقش کلیدی در ابعاد مختلف زندگی آن ها داشته، بر شیوه زندگی آن ها تاثیرگذار بوده و مبنای رضایت زناشویی  زوجین قرار می گیرد. هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین ویژگی­های شخصیتی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجیگر بخشودگی بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام معلمان زن و مرد متاهل شاغل در مدارس متوسطه اول و دوم منطقه ۶ آموزش و پرورش شهر تهران به تعداد ۴۰۸۰ نفر بود که به روش نمونه ­برداری تصادفی تعداد ۲۸ مدرسه و در نهایت از بین آن­ها ۳۰۴ نفر براساس پیشنهاد کلاین (۲۰۱۶) از معلمان داوطلب انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­های پژوهش از پرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مک­کری (۱۹۸۹)؛ پرسشنامه بخشش در خانواده پولارد، اندرسون، اندرسون و جنینگز (۱۹۹۸) و مقیاس زناشویی انریچ ساخته اولسون، فورنیر و دروچمن (۱۹۸۳) استفاده شد. پس از حذف ۱۰ پرسشنامه مخدوش و ۳ داده پرت، جهت تحلیل داده­ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد ضریب مسیر غیرمستقیم ویژگی­های وظیفه شناسی (۰۱/۰>p، ۰۶۵/۰=β) و توافق­پذیری (۰۱/۰>p، ۱۸۴/۰=β) شخصیت با رضایت زناشویی مثبت و ضریب مسیر غیرمستقیم بین ویژگی روان رنجورخویی شخصیت و رضایت زناشویی (۰۱/۰>p، ۰۷۱/۰-=β) منفی و در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. نتیجه­ گیری: با تمرکز بر افزایش بخشودگی میان زوجین در زوج درمانی می­توان رضایت زناشویی زوجین ناسازگار و متعارض را افزایش و تظاهرات شخصیتی منفی و پیامدهای نارضایتی زناشویی نظیر طلاق عاطفی و طلاق واقعی را کاهش داد و بدین ترتیب به خانواده­ای با کارکرد سالم دست یافت.