پیش بینی انگیزش تحصیلی دانشجویان براساس حمایت اجتماعی، امیدواری و تاب آوری

مقدمه: انگیزش پیشرفت تحصیلی، از اهمیت خاصی برخوردار است و تاثیر به سزایی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی انگیزه تحصیلی دانشجویان براساس حمایت اجتماعی، امیدواری و تاب آوری بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود که از میان آن­ها ۳۱۵ نفر به روش نمونه­برداری چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس انگیزش تحصیلی؛ مقیاس چند وجهی حمایت اجتماعی ادراک شده؛ مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون و مقیاس امیدواری بزرگسالان بود. برای تحلیل داده­ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. یافته­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد ضریب رگرسیون بین امیدواری و انگیزش تحصیلی درونی (۰۱/۰P<، ۱۸۰/۰=β) مثبت و در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. همچنین ضریب رگرسیون بین تاب آوری و انگیزش تحصیلی درونی (۰۱/۰P<، ۲۱۹/۰=β) مثبت و در سطح معناداری ۰۱/۰ و ضریب رگرسیون بین تاب آوری و بی انگیزگی تحصیلی (۰۱/۰P<، ۳۰۰/۰-=β) منفی و در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. از بین مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده، حمایت خانواده (۰۱/۰P<، ۲۸۳/۰=β) و حمایت دوستان (۰۱/۰P<، ۱۶۶/۰=β) به صورت مثبت و در سطح معناداری ۰۱/۰ انگیزه تحصیلی درونی را پیش بینی کردند. از بین مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده تنها حمایت خانواده، انگیزش تحصیلی بیرونی را به صورت مثبت (۰۵/۰P<، ۱۵۱/۰=β) و بی انگیزگی تحصیلی را به صورت منفی (۰۵/۰ P<، ۱۳۴/۰-=β) و در سطح ۰۵/۰ پیش بینی کرد. تا با افزایش این عوامل، موفقیت و پیشرفت تحصیلی آنان تسهیل شود. نتیجه­گیری: براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر باید عوامل موثر بر انگیزه تحصیلی دانشجویان شناسایی و مرتفع گردد