بررسی پناهگاه های دوران دفاع مقدس (مطالعه موردی: یکی از پناهگاه های شرق شهر تهران)

با آغاز جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران، نیروها و تجهیزات زیربنایی کشور مورد حمله قرار گرفت. این مسئله باعث شد تا به پدافند غیرعامل توجه شود. این پدافند با احداث سنگرهای کوچک در کشور آغاز شد و به پناهگاه های عمومی گسترش یافت. در دوران دفاع مقدس، سازمان هایی همانند ارتش، واحد مهندسی سپاه و دفتر سازه های امن وزارت مسکن و شهرسازی پناهگاه های متعددی احداث کردند. مطالعه پناهگاه های دوران دفاع مقدس در این پژوهش، دارای سه هدف کلیدی است. نخست، گنجینه های موجود به نسل های آتی منتقل می شوند. دوم، می توان از نقاط قوت آن ها در ساخت استحکامات استفاده نمود. سوم، می توان با رفع نقاط ضعف، به توانمندی های نیروهای تدارکاتی و تجهیزاتی در صحنه عملیات و مناطق پشتیبانی افزود. نگاه غالب در این پژوهش کاربردی، براساس اصول مهندسی و ریاضی است. نتایج این مقاله نشان می دهد، پناهگاه موردنظر باتوجه به امکانات زمان احداث دارای کیفیت مطلوبی بوده و می توان از آن به عنوان پناهگاه موقت در تهدیدهای احتمالی بهره گرفت. همچنین، می توان آن را به امکانات نوینی همانند درب ضدانفجار، سیستم برق محافظت شده، پنل های خورشیدی و مصالح مقاوم در برابر آتش مجهز کرد. 

کلیدواژه ها:

دفاع مقدس ، پدافند غیرعامل ، پناهگاه ، ضوابط پناهگاهی