ارتباط بین قرارداد بدهی و سرعت تعدیل ساختار سرمایه

معمولا شرکتها از ساختار سرمایه هدف شان انحراف دارند و ممکن است تنها زمانی برای تعدیل ساختار سرمایه خود اقدام کنند که مزایای این تعدیل بیش از هزینه های آن باشد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین قرارداد بدهی با دو شاخص (بدهی بلند مدت به کل دارائی ها) و (کل بدهی به حقوق صاحبان سهام) با سرعت تعدیل ساختار سرمایه می باشد. جهت نیل به این هدف یک نمونه ۱۰۲ تائی از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش حذف سیستماتیک انتخاب گردیدند و در یک دوره هشت ساله از سال ۱۳۸۸-۱۳۹۵ مورد آزمون قرار گرفته اند. این پژوهش شامل یک فرضیه اصلی و دو فرضیه فرعی می باشد که با استفاده از روش رگرسیون گشتاور تعمیم یافته مورد آزمون قرار گرفته اند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد پس از افزودن شاخص (بدهی بلند مدت به کل دارائی ها) به مدل اولیه دانگ و همکاران (۲۰۱۲) سرعت تعدیل ساختار سرمایه به اندازه ۱۰% و پس از افزودن شاخص (کل بدهی به حقوق صاحبان سهام) به مدل مذکور ۶% افزایش یافته است که نشان دهنده تائید هر دو فرضیه فرعی می باشد.

کلیدواژه ها:

قرارداد بدهی ، ساختار سرمایه ، سرعت تعدیل ساختار سرمایه ، رگرسیون گشتاور تعمیم یافته