نگرشی بر ژئوشیمی و محیط تکتونیکی کمپلکس افیولیتی کهنوج

افیولیت های مزوزوئیک کهنوج در فاصله 5 ‏کیلومتری جنوب شهرستان کهنوج و 350 ‏کیلومتری جنوب کرمان (در عرض های جغرافیایی 27 درجه و 56 دقیقه تا 27 درجه و 47 دقیقه ‏شرقی و طولهای جغرافیایی 57 درجه و 51 دقیقه ‏تا 57 درجه و 41 دقیقه شمالی) در حد فاصل زونهای سنندج - سیرجان، ایران مرکزی و مکران مابین گسلهای جیرفت و سبز واران رخنمون یافته اند. ‏کمپلکس افیولیتی کهنوج (شامل کمپلکس گابرویی بند زیارت، واحد دیابازی و کمپلکس دره انار) مشتمل برمقدار کمی اولترا مافیک حای سرپانتینی شده، گابروهای لایه ای سطح پایین با لایه بندی که ضخامت لایه ها از کمتر از سانتیمتر تا کمتر از متر تغییر می کند، گابروهای توده ای سطح بالا، دایکهای دیابازی صفحه ای، تناوب لایه های بازالت پیلویی و جریانی، کراتوفیرها، آهکهای پلاژیک و مقدار کمی چرت است. مجموعه واحد های سنگی فوق در سکانس افیولیتی تیپیک را نشان می دهند. مجموعه واحدهای سکانس افیولیتی کهنوج گویای این است که فقط بخش پوسته ای سکانس افیولیتی (از رسوبات پلاژیک تا گا بروهای لایه ای سطح پایین) رخنمون یافته است و بخش گو شته ای سکانس افیولیتی (شامل سنگهای اولترامافیک) وخنمون ندارد. تماس بخش های مختلف سکانس افیولیتی کهنوج عمدتأ رسوبی، آذرین و تدریجی بوده که بعضا توسط حرکت گسلهای بعدی به صورت تکتونیکی و خرد شده نیز می باشند. همپنین به دلیل محصور بودن کمپلکس افیولیتی کهنوج مابین دو گسل جیرفت و سبز واران تماس کمپلکس فوق با سایر واحدهای سنگی دیگر موجود در منطقه از جمله کمپلکس گنج، بجگان، واحد چاه میرک از نوع تکتونیکی است.