آسیب شناسی نابرابری نماگرهای توسعه پایدار فضای سبز شهری

این پژوهش با هدف آسیب شناسی نابرابری نماگرهای توسعه پایدار فضای سبز شهری انجام شده است هدف از این پژوهش، ارزیابی شاخص های توسعه فضای سبز شهری، دست یابی به میزان نابرابری های منطقه ای و در نهایت سطح بندی از نظر برخورداری از فضای سبز است. روش تحقیق در این پژوهش «توصیفی، قیاسی و تحلیلی» است. لذا پس از گردآوری اطلاعات و داده های آماری و پردازش آن به وسیله نرم افزارهای SPSS و ArcGIS وضعیت فضای سبز مناطق شهری تحلیل و شاخص های توسعه پایدار فضای سبز استخراج گردید و با استفاده از تحلیل GSSDI (شاخص توسعه پایدار فضای سبز) و فن TOPSIS، به سطح بندی وضعیت فضای سبز مناطق پرداخته شد تا براساس آن، مناطق محروم و در اولویت توسعه فضای سبز شناسایی گردد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که متوسط سرانه فضای سبز به دست آمده برای مناطق شهرها در سال ۱۳۸۸، ۵/۹ مترمربع است که تقریبا نصف حداقل سرانه پیشنهادی برای شهرها (۱۰ مترمربع) براساس طرح جامع آن در سال ۱۳۸۶ است. کمترین سرانه، متعلق به منطقه ده با سرانه ۱۶/۰ مترمربع با جمعیت ۲۹۵۰۷ نفر و مساحت ۱۵۹۵۱۵,۰۸ مترمربع و بیشترین سرانه فضای سبز متعلق به منطقه سه با سرانه ۱۵ مترمربع با جمعیتی در حدود جمعیت منطقه ده، ۳۱۴۹۶ نفر و مساحت ۲۲۹۹۵۱۲.۳ متر مربع است.

کلیدواژه ها:

نابرابری نماگرها ، توسعه پایدار فضای سبز شهری