اثر برهمکنش کود زیستی و علف کش متری بیوزین بر رشد و عملکرد گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.) و کلونیزاسیون باکتری ها

به­منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی همراه با علف­کش متری­بیوزین بر رشد و عملکرد گوجه­فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.) در حضور علف­های هرز، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود انجام شد. تیمارها شامل: وجین و عدم وجین علف­ هرز، تلقیح نشاء با هر یک از باکتری­های Pseudomonas fluorescens و Azotobacter crococum، کاربرد علف­کش متری­بیوزین در سه دز ۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ گرم از نوع تجاری در هکتار به صورت مجزا و در ترکیب با باکتری­های P. fluorescens و A. crococum بودند. نتایج نشان داد که کاربرد A. crococum  و P. fluorescens همراه با دز کم علف­کش سبب افزایش جمعیت باکتری­ها به­ترتیب به­میزان ۵۷/۸۹و ۵۲/۶۳درصد در مقایسه با شاهد دارای علف هرز گردید. دز بالای علف­کش (۱۵۰۰ گرم در هکتار) به­تنهایی و یا در ترکیب با کودهای زیستی سبب کاهش معنی­دار کلونیزاسیون باکتری­ها و رشد و عملکرد گوجه­فرنگی گردید. نتایج نشان داد که کاربرد A. crococum و P. fluorescens در ترکیب با دز کم علف­کش به ترتیب سبب افزایش ۲۶/۴ و ۲۴/۸ درصدی تعداد میوه رسیده در مقایسه با شاهد بدون علف هرز گردید. براساس نتایج آزمایش، کاربرد کودهای زیستی همراه با دزهای پایین علف­کش متری­بیوزین می­تواند ضمن بهبود رشد و عملکرد گوجه فرنگی و کنترل مطلوب علف­های هرز، گام مهمی در راستای نیل به اهداف کشاورزی پایدار از طریق کاهش مصرف علف­کش و اثرات سوء زیست­محیطی آن باشد.

کلیدواژه ها:

ازتوباکتر ، رقابت ، سودوموناس ، مدیریت تلفیقی