بررسی تحولات الگوی مسکن از درون گرایی به برون گرایی در دوره قاجار (مطالعه موردی: بررسی عمارات و خانه های اعیانی شهر تهران)

در دوران قاجار معماری و بناهای خانه های ثروتمندان بیشتر تحت تاثیر غرب قرار گرفته است. در اواخر دوران قاجار، در این بناهای مسکونی، دیوارها کوتاه شدند، نماهای بیرونی مورد توجه قرار گرفتند، شکل حیاط مرکزی و ارتباط آن با بنا تغییر کرد و مولفه هایی از برون گرایی در این بناها مشاهده شد. این نوشتار، با ورود به مصادیق مسکونی اعیانی در ابتدای ورود مدرنیته به ایران (قاجار)، با تاکید بر شهر تهران، به بررسی تحول الگوی خانه های اعیانی دوره قاجار از درون گرایی به برون گرایی می پردازد. به این منظور ۵ نمونه از بناهای مسکونی عمارات اعیان نشین قاجار که در طی سالهای مختلف ساخته شده اند، ازنقطه نظر ۴ مولفه تعیین شده به منظور تعیین میزان برون گرایی بررسی شدهاند. یافته های پژوهش نشان داد که در تمامی ۵ نمونه بررسی شده، بیش از %۶۲ مولفه های برون گرایی دیده میشود و این نشانی بر آغاز برونگرایی و گرایش به ارتباط با دنیای پیرامون در عمارات اعیانی قاجار است.