مقایسه تطبیقی خیابان های تاریخی در حوزه گردشگری با ره یافت پیاده مداری نمونه موردی : خیابان بوعلی سینای همدان و خیابان رامبلا

هر شهر تاریخی بنا بر ماهیت خود هسته ای با قدمت کهن دارد که در آن مجموعه ای از آثار تاریخی بر اساس شرایط زندگی در گذشته کنار هم قرار گرفته اند. اصل کلیدی در چنین بافت هایی »ارتباط و هماهنگی« مجموعه این آثار است که به تقویت نقش و عملکرد یک دیگر کمک می کند. در این پژوه با فرض اینکه تقویت پیاده مداری در خیابان های تاریخی می تواند نقش موثری در تقویت خصیصه فرهنگی،اجتماعی و گردشگری بافت تاریخی داشته باشد به مقایسه خیابان بوعلی در همدان با خیابان رامبلا در بارسلونا پرداخته شده است.معیار های اصلی خیابان های گردشگری پیاده مدار از طریق مرور ادبیات و پیشینه پژوهش استخراج گردیده اند. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و از مدل فرایند تحلیل سلسله مراتبی جهت وزن دهی به معیار ها و زیر معیار ها استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد خیابان بوعلی همدان در قیاس با خیابان رامبلا که از موفق ترین فضاهای عمومی حال حاضر جهان است شرایط نامساعدی دارد. همچنین در بررسی تخصصی تر نشان می دهد در معیار »جاذبه گردشگری« هر دو نمونه شرایط نسبتا برابری دارند که بیانگر وجود ظرفیت های بالای تاریخی- فرهنگی در خیابان بوعلی است.ضعف خیابان بوعلی به ترتیب در معیار های »آسودگی« ، »پایداری« ، »دعوت کنندگی« و »تنوع« است که می توانند به عنوان الویت مداخله در خیابان بوعلی مدنظر قرار گیرند. بر همین اساس با توجه به زیر معیار ها و شاخص هایی که معیار های فوق راتبیین می کنند می توان انتظار داشت با اقداماتی همچون محدود نمودن و کنترل حرکت سواره، افزایش امنیت خیابان، تقویت فعالیت های شبانه، ارایه تسهیلات گردشگری در پیرامون خیابان، بهبود دسترسی انواع مد های حمل و نقل به خیابان و...سرزندگی و افزایش گردشگر پذیری خیابان و بافت پیرامون آن تحقق یابد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، پیاده راه ، صنعت توریسم ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی