شناسایی و بازآفرینی قابلیتهای گردشگری روستایی (نمونه موردی: روستای گرمه)

بازآفرینی یکی از مهمترین رویکردهای مداخله در محدوده های آسیب پذیر است که میتواند با اتکا بر ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، فرهنگی و محیطی در جهت توقف روند زوال و توسعه بافت های گردشگری موردتوجه قرار گیرد. نتایج حاصل از مبانی نظری نشان میدهد که بازآفرینی روستایی سیاستی است که میتواند در راستای توسعه مناطق گردشگری در بافت های تاریخی روبه زوال روستایی حائز اهمیت باشد. با توجه به اهمیت عرصه های همگانی در توسعه گردشگری روستایی، بازآفرینی این عرصه ها محدوده ی مناسبی برای تبلور این نحله فکری است. روستای تاریخی گرمه با برخورداری از بافتی تاریخی و واجد شرایط مرمت، حفاظت و نگهداری و با دارا بودن توآنهای مناسب گردشگری، امکانات توسعه فراوانی دارد؛ بااینحال مشکلات روستا در سالهای اخیر افزایش یافته است و نیاز به احیای فعالانه بافت را نشان میدهد. این پژوهش با هدف تحلیل عرصه های همگانی روستای گرمه با رویکرد بازآفرینی با استفاده از روش برداشت میدانی صورت گرفته است. روش تحقیق در پژوهش حاضر توسعه ای - کاربردی هست. همچنین جهت تدقیق موضوع، ابعاد بازآفرینی در عرصه های همگانی روستا موردبررسی قرارگرفته است. این روش نیازمند رفتن نویسنده "به میدان" برای مشاهده پدیده و شرایط در حالت طبیعی، یادداشت گسترده و جمع آوری کیفی داده ها برای آنالیز هست. در این پژوهش عناصر و فعالیتهای شناسایی شده در روستای گرمه، بر اساس قرارگیری در ابعاد موردنظر طبقه بندی شده اند و رویکرد مناسب جهت بازآفرینی این عناصر پیشنهادشده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، گردشگری روستایی ، روستای گرمه ، روش برداشت میدانی.