مولفه های محیطی موثر بر رشد عاطفی-اجتماعی کودک در محیط مدرسه

نظریه پردازان رشد و یادگیری و روانشناسان، در بیان ضرورتهای اساسی رشد، بر نقش محیط کودک و امکانات محیط برای تحرک آزاد ومستقل، گسترش مهارت های بدنی و ایجاد پیوندهای عاطفی و روحی با آن و به طور کلی بر رشد روانی کودک تاکید می کنند. این در حالیاست که بهره گیری از نظریات روانشناسان در طراحی محیط های کودکان به ویژه محیط های آموزشی کودکان چندان مورد توجه قرار نمیگیرد و این کم توجهی منجر به شنیده نشدن صدای کودک، عدم مشارکت او در طراحی محیط و در نتیجه فراهم نشدن زمینه های رشد مناسبو ارتباط عاطفی موثر کودک با محیط می گردد. پیوند عاطفی کودک با محیط به ویژه در سال های اولیه ورود او به محیط مدرسه بین ۶ - ۱۱سالگی که باعنوان دوره کودکی میانی شناخته می شود، به سبب جدا از محیط خانه، بیشتر نیاز به توجه دارد.با توجه به این کاستی، هدف این پژوهش فهم عوامل موثر بر رشد عاطفی- اجتماعی کودک و مفاهیم محیطی موثر بر این رشد است. برایدستیابی به این هدف، پرسش های اساسی اینگونه مطرح می شوند: رشد عاطفی-اجتماعی کودک چیست؟ و عوامل محیطی محیطی موثر بر آن کدامند؟روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و داده ها و اطلاعات پژوهش به شیوه ی کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است. در این پژوهش تلاش میشود با درنظر گرفتن دیدگاه ها ونظریات روان شناسان در زمینه ابعاد مختلف رشدی ودک در دوره میانی وشناسایی عوامل تاثیر گذار آنها ، بهتطبیق این نظریات با مقوله محیطی کالبدی (معماری) در راستای بدست آمدن مکان و محیط بهینه در زمینه افزایش پیوند عاطفی کودک بامحیط بپردازیم . ماحصل این پژوهش میتواند راهکارها ومکانیزم هایی از نظر طراحی محیط و فضاهای بهینه مدارس ابتدایی پیشنهاد دهد.

کلیدواژه ها:

کودکی میانی ، روانشناسی محیطی ، روانشناسی رشد ، محیط مدرسه ، رشد عاطفی-اجتماعی