ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی با رویکرد کاهش آسیب اجتماعی

دستیابی به الگوی مناسب توسعه فیزیکی شهری در اغلب کشورهای توسعه یافته به عنوان یک امر مهم و نوین تلقی می شود وقوانین و مقررات شهری خاص و مرتبط؛ وضع و به اجرا درآورده اند که به عنوان تجربه ای موفق شناخته شده است، از طرفیدیگر این امر درکشورهای درحال توسعه نیز در چند دهه اخیرمطرح و عمده این کشورها درجستجوی الگویی برای چنین مسیلهمی باشد. امروزه سکونتگاههای غیررسمی در اکثرکشورها به عنوان یکی از مسایل مهم شهری مطرح می باشد و تاثیرات منفیآن درتمامی جنبه های اقتصادی- اجتماعی- کالبدی شهری نمود دارد. این پدیده در کشورهای در حال توسعه از شدت بیشتریبرخوردار بوده و متعاقب آن مشکلات ومسایل حادتری را به همراه داشته است. ازجمله این مسایل می توان به تخریب محیطزیست، پایین بودن کیفیت زندگی و ... نام برد. اسکان غیررسمی نمودی از روند رو به رشد نابرابری های فضایی در شهرهاست،که ناشی از رشد سریع و نامتعادل شهرها می باشد و پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی، کالبدی را به همراه دارد. استراتژیهای توسعه شهر از دیدگاه های جدید و تاثیرگذار در بهبود روند برنامه ریزی سکونتگاه های غیررسمی می باشد. هدف مقالهحاضر ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی با رویکرد کاهش آسیب اجتماعی با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی می باشد. در نتیجهبرای رفع مشکلات سکونتگاه های غیررسمی قبل از هر چیز باید از شکل گیری این سکونتگاه ها در داخل و یا بیرون محدودهشهرها جلوگیری نمود، از این رو در وضع موجود مسئله عبارت است از: محرومیت ساکنان این سکونتگاه های گسترده که حاملیا مستعد نابهنجاری های اجتماعی – اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی اند و نیاز مبرمی به ارتقای شرایط محیطی دارند. اینپدیده دربعضی از جوامع، معلول کشش طبیعی قطب های صنعتی، شغلی، رفاهی و اداری است و در بعضی دیگر از جوامع،بیکاری و فقرعامل آن است. اما عدم وجود یک ومدیریت واحد و هماهنگ و نبود یک متولی مشخص و تعدد دستگاه هایمدیریتی دراین حوزه ساماندهی اینگونه سگونتگاه ها را با مشکلاتی مواجهه نموده است.

کلیدواژه ها:

آسیب اجتماعی ، توسعه ، کلانشهرها ، حوزه خدمات شهری ، سکونتگاه های غیررسمی