آموزش و پرورش

آموزش پرورش یکی ازنهادهای اجتماعی است،یعنی واقعیتی است براثرنیازهای انسان، دررابطه بایک دیگردرسیرتحولات اجتماعی است یعنی واقعیتی است که براثرنیازهای انسان به وجودآمده شکل گرفته وتحول پیداکرده است.اکنون جامعه ایی نیست که درتداوم واستمرارخودوابسته به آن نباشد.ازنخستین روزهای زندگی گروهی انسان آموزش وپرورش وجودداشته است.هر انسان برای ادامه زندگی روزمره باید از تربیت عمدی خاص،دست کم در حد معیارهای متعارف جامعه ای که در آن زندگی می کند،بهره مند باشد جنبه همگانی نصاب مقرر آموزش و پرورش در هر جامعه،از همین الزام ناشی می شود.در جامعه ای که این اصل را پذیرفته است بهره مندی بهره مندی از نصاب معین تربیت حق هر شهروند است و آن نهاد اجتماعی،که مسئول تربیت و تعلیم عمومی است،اعم ازینکه دولت یا شهرداری یا انجمن های ملی و مردمی باشد،مکلف است موجبات بهره مندی از تربیت همگانی را برای همه کودکان و نوجوانان فرآهم کند.براین اساس جنبه همگانی آموزش و پرورش به وظیفه و مسئولیت جامعه باز می گردد.از قبول اصل همگانی بودن آموزش و پرورش دو نوع الزام پدید می آید،آموزش و پرورش همگانی باید اجباری و رایگان باشد.جنبه اجباری تربیت عمومی مسئولیت خانواده را توجیه می کند.یعنی آنجا که نظام آموزش و پرورش همگای پذیرفته شده است،خانواده مجاز نیست فرزند خود را از آن بی نیاز بداند.بهره مند بودن از نصاب مقرر تربیت،حق شناخته شده همه طبقات و همه مناطق است و نیاز به تربیت عمومی در شهر و روستا،در مناطق کوچک و دور افتاده و در مراکز بزرگ،با تایید یکسان مطرح است.در زندگی امروز اگر درباره توفیق مدرسه سخن بسیار است،در هرحال در ضرورت وجودی سازمان های تربیتی و اولویت آموزش و پرورش نسبت به دیگر فعالیتهای اجتماعی همه اندیشمندان و جامعه شناسان اتفاق نظر دارند و در زمینه تربیت و تعلیم عمومی تاکید می کنند تا آنجا که از توسعه و رشد سازمان های تربیتی به عنوان شاخص و معیار معتبر رشد سیاسی و اجتماعی جامعه یاد می شود.

کلیدواژه ها:

نهاد آموزش و پرورش ، نظام های آموزشی ، برنامه ریزی درسی ، نصاب آموزش و پرورش