مقایسه ی احساس تنهایی و ابعاد آن در دختران نیمه بینا و نابینای ۱۶ ساله شهر تهران

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 329

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PSCONF09_205

تاریخ نمایه سازی: 24 دی 1400

چکیده مقاله:

این پژوهش با هدف مقایسه ی احساس تنهایی و ابعاد آن در دختران نیمه بینا و نابینای ۱۶ ساله انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دختران - ۱۶ ساله نیمه بینا و نابینای تحت حمایت اداره بهزیستی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود به پژوهش تعداد ۸۰ دختر ( ۴۰ دختر نیمه بینا و ۴۰دختر نابینا) از میان آنان انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این مطالعه، پرسشنامه احساس تنهایی دهشیری و همکاران با ۳۸ سئوال و ۳ زیرمقیاس بود. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آزمون تحلیل واریانس انجام شد. جهت تحلیل داده ها نیز از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد که به ترتیب میانگین ( ± انحراف معیار) سن در دختران نیمه بینا ۴/۱۲±۱۶/۷۸ و در دختران نابینا ۳/۷۳±۱۶/۶۶ می باشد. جدول آماره توصیفی نشان داد که میانگین نمره کل احساس تنهایی در گروه نابینا برابر با ۹۷/۴۹ و در گروه نیمه بینا ۸۱/۴۳ می باشد. همچنین، تحلیل واریانس حاکی از آن بود که دختران گروه نابینا در مقایسه با گروه نیمه بینا میزان بالاتری از احساس تنهایی را گزارش کرده اند و به ترتیب نشانگان عاطفی تنهایی تنهایی در بین دوستان و تنهایی در خانواده در این گروه بالاتر و متفاوت از گروه مقایسه یعنی دختران نیمه بینا بوده است P<۰/۰۵ با توجه به نتایج می توان به منظور ارتقای سلامت روانی و اجتماعی افراد با آسیب بینایی به تدوین و اجرای برنامه های بهبود مهارت های اجتماعی پرداخت و در کنار سایر روش های توانبخشی این شیوه ها را نیز مدنظر قرار داد.

نویسندگان

نسرین صالحی

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، ایران.

بهزاد بهروز

کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران