طراحی و ارزیابی الگوی توسعه در مدارس تیزهوشان (استعداد های درخشان) نظام آموزش و پرورش ایران

در سال های اخیر رقابت بسیار بر سر ورود و تحصیل در مدارس تیزهوشان بوجود آمده است. از سوی دیگر بحث ها و نقد های فراوانی در مورد الزام وجود این مدارس و تاثیر آنها بر دانش آموزان ، جامعه و کشور شکل گرفته است. در این میان آنچه می تواند ضروری و حائز اهمیت باشد پرداختن به بهبود توسعه این مدارس و ابعاد این توسعه باشد. این پژوهش با هدف شناخت ابعاد توسعه در مدارس تیزهوشان و ارائه الگوی مناسب در این راستا انجام شده است. پژوهش حاضر به شیوه ترکیبی و در دو بخش کیفی و کمی انجام شده است. در فاز کیفی این پژوهش از دیدگاه متخصصان، مدیران و صاحب نظران برنامه ریزی آموزشی در آموزش و پرورش ناحیه ۲ شیراز و در قالب از مصاحبه های نیمه ساختار یافته بهره گرفته شده است . در مرحله دوم در بخش پژوهش کمی از طریق پرسشنامه محققساخته و جامعه آماری دانش آموزان دختر ناحیه دو شیراز می باشد . با اساتفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی و مدل معادلات ساختاری روابط ابعاد و مولفه ها شناسایی شده و الگوی نهایی توسعه در مدارس تیزهوشان ارائه شده است . نتایج نشان می دهد که مدارس تیزهوشان در سه بعد توسعه فردی، توسعه اجتماعی و توسعه ملی می توانند تاثیر بسزایی بر دانش آموختگان خود داشته باشد . با توجه به مقایسه مقادیر به دست آمده از تحقیق پیش رو و دامنه پذیرش شاخص های برازش مدل ، می توان گفت مدل ارائه شده در این پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است

کلیدواژه ها:

مدارس تیزهوشان ، سمپاد ، توسعه ، شناسایی استعداد ، پرورش استعداد ، سیاست گذاری آموزشی