مقایسه توکل بر خدا، عزت نفس، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان معلول جسمی- حرکتی و عادی شهر ایذه

هدف از پژوهش حاضر مقایسه توکل بر خدا، عزت نفس، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و عادی شهر ایذه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان معلول جسمی حرکتی و عادی شهر ایذه در سال تحصیلی ۹۷ - ۹۶ می باشند. نمونه آماری این پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از دانشجویان معلول جسمی - حرکتی و عادی را تشکیل دادند. روش نمونه گیری بهصورت تصادفی ساده است. روش این پژوهش از نوع مطالعات علی مقایسه ای می باشد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه توکل برخدا بک و مک دونالد ( ۲۰۰۴ )، آزمون عزت نفس کوپراسمیت ( ۱۹۶۷ )، مقیاس سازگاری اجتماعی ویزمن و پیکل ( ۱۹۹۹ ) و برای بررسی عملکرد تحصیلی از نمره های معدل دانشجویان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیریاستفاده شد. یافته ها نشان داد که بین توکل بر خدا، عزت نفس و سازگاری اجتماعی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و دانشجویان عادی تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین عملکرد تحصیلی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و دانشجویان عادی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: معلولیت و مشکلات ناشی از آن در دانشجویان معلول میتواند سبب کاهش عزت نفس و سازگاری اجتماعیآنان شود، هرچند معلولیت می تواند توکل بر خداوند را در دانشجویان افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

توکل بر خدا ، عزت نفس ، سازگاری اجتماعی ، عملکرد تحصیلی