بررسی تحقیقات و پیشرفت ها در روش های شناسایی عیوب با آزمون های غیرمخرب در کامپوزیت ها و سایر مواد مهندسی

آزمون غیرمخرب روشی برای ارزیابی عیوب سطحی یا داخلی و یا شرایط متالورژیکی بدون هر گونه تخریب مواد می باشد. در این مقاله قابلیت ها و چالش های آزمون های غیرمخرب مانند آزمون التراسونیک، ترموگرافی ، آزمون رادیوگرافی ، آزمون الکترومغناطیس ی، انتشار آکوستیک، آزمون مایع نافذ، بازرسی با ذره مغناطیسی، آزمون بصری، میکروسکپی و آزمایش جریان گردابی مورد بررسی قرار گرفته است. این روش ها بیشتر براساس ویژگی های ذاتی و کاربردهای آنها طبقه بندی می شوند. معمولا، یک اپراتور آزمون های غیر مخرب تنها از یک روش آزمون غیرمخرب برای انجام ارزیابی استفاده می کند . اگر دامنه کار مستقیم باشد، استفاده از یک روش آزمون واحد قابل قبول است. به هر حال، زمان هایی وجود دارد که یک روش آزمون به تنهایی اطلاعات کافی در مورد یکپارچگی ماده ارائه نمی دهد و در نتیجه ترکیب روش های مختلف ضروری است. آزمون های غیرمخرب به طور گسترده در نیروگاه های برق، هوا فضا، صنعت هسته ای، نظامی و دفاعی، بازرسی مخزن ذخیره سازی، بازرسی لوله و تیوب و مشخص سازی عیوب کامپوزیت ها به کار می روند . انواع روش های آزمون های غیرمخرب بسته به کاربرد خود مزایا و محدودیت هایی دارند. بر اساس تحقیقات انجام شده هیچ یک از روش های آزمون غیرمخرب نتایج کافی در مورد شناسایی نقص در مواد کامپوزیت به دلیل محدودیت این روش ها در اختیار ما قرار نمی دهد. بنابراین ترکیب دو یا چند روش به منظور دستیابی به نتیجه بهتر و افزایش اثربخشی تحقیقات مورد استفاده قرار میگیرد و سطح اطمینان و قابلیت اطمینان آزمون غیرمخرب معمولا با استفاده از روش های آزمون چندگانه افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

شناسایی عیوب ، آزمون غیرمخرب ، کامپوزیت ، مواد مهندسی