مقایسه ی حداکثر دریفت در اثر رشد ترک در مهاربندهای شورون و کمانش ناپذیر با طول کوتاه

تاکنون مطالعات بسیاری به منظور متمرکز کردن خرابی در یک عضو شکل پذیر که قابلیت اتلاف انرژی و سهولت تعویض پس از زلزله را داشته باشد، انجام شده است. کاربرد مهاربندهای کمانش ناپذیر از جمله راهکارهای پیشنهاد شده برای دستیابی به این هدف می باشد. هزینه ی بالاتر ساخت، اجرا و نصب به مراتب دشوارتر این مهاربندها منجر به پیشنهاد مهاربندهای کمانش ناپذیر با طول کوتاه شد. در این مقاله به مقایسه ی حداکثر دامنه ی تغییرشکلی قابل تحمل توسط قاب های شورن معمولی و قاب های مجهز به مهاربندهای کمانش ناپذیر کوتاه تا شروع خستگی بسیار کم چرخه ای پرداخته شده است. یک نمونه قاب شورون یک طبقه و ۷ نمونه قاب فلزی یک طبقه ی مجهز به مهاربند کمانش ناپذیر شبیه سازی شده و پارامترهایی نظیر طول و مساحت هسته ی مهاربند کمانش ناپذیر و شرایط هندسی انتهای غلاف آن مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج شبیه سازی بیانگر آن بود که وقوع کمانش در مجاورت اتصالات مهاربندهای کمانش ناپذیر کوتاه می تواند منجر به از دست رفتن باربری و جذب انرژی شود. در نتیجه ی این کمانش هسته ی به سرعت به سمت پارگی پیش می رود، به طوریکه نمونه ی با طول کوتاه و غلاف نامناسب رفتار ضعیف تری از مهاربند شورن داشته است. جذب انرژی نمونه ی با طول بلند و غلاف تقویت شده بیش از ۵/۴ برابر قاب مجهز به مهاربند شورون بوده است.

کلیدواژه ها:

مهاربندهای کمانش ناپذیر با طول کوتاه ، قاب شورون ، خستگی بسیار کم چرخه ، نرم افزار اجزای محدودی آباکوس.