امکان سنجی ترویج حیات شبانه در شیراز (نمونه موردی: خیابان قصر دشت)

امروزه محدودیتهای ساختار زمانی به وجود آمده از زندگی شهری، توجه ها را به منظور بهره مندی بیش تر از زمان در اختیار، به حیات شبانه و تداوم زندگی جمعی در ساعات پس از کار روزانه( بهترین فرصت حضور در فضای شهری که بر پایه تجربه حس شهروندی و برقراری ارتباط و تعامل با سایرین صورت می گیرد) معطوف ساخت. این مقاله با هدف امکان سنجی ترویج حیات شبانه در شیراز و اینکه چگونه میتوان با ترویج حیات شبانه به سرزندگی فضاهای عمومی شهری در ساعات شبانه دست یافت، به کمک روش تحلیلی توصیفی متون تخصصی ، به استخراج محورها و موضوعات مشترک در جهت نیل به سرزندگی محیط می پردازد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که چنانچه با امکان سنجی حیات شبانه در فضاهای شهری به هنگام شب- رویکردی علمی و برنامه ریزی شده اتخاذ گردد، با افزایش میزان اختلاط کاربری ها، نفوذپذیری بصری و کالبدی، نورپردازی مناسب شبانه و طراحی مناسب کالبدی محیط میزان احساس امنیت درک شده از فضا افزایش می یابد.در نتیجه می تواند ضمن بهبود کیفیت زندگی شهری، نقش مهمی در افزایش سرزندگی فضاهای شهری و ارتقای حیات شبانه فضا نیز به همراه داشته باشد. پرسش پژوهش کنونی آن است که چه موانعی برای تحقق حیات شبانه در شهرها در ایران و به طور خاص در شهر شیراز وجود دارد و راهکارهای تشویق فعالیتهای شبانه امن در شهر شیراز کدامند. در این راستا خیابان قصر دشت به عنوان نمونه انتخاب شده است. پژوهش به صورت یک تحقیق تحلیلی توصیفی است و درصدد توسعه دانش طراحی و برنامه ریزی در محلات شهری جهت ترویج حیات شبانه است.در این پژوهش تلاش بر این است که پس از امکان سنجی به راهکارهایی جهت ترویج حیات شبانه در این خیابان دست ییابیم.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، حیات شبانه ، امنیت ، سرزندگی ، توسعه فضای شهری ، شیراز