بازآفرینی شهری، مطالعه موردی؛ محله هرندی( دروازه غار) شهر تهران

بافت فرسوده شهری محله هرندی (دروازه غار) شهر تهران، یکی از عرصه های این شهر است که نسبت به سایر عرصه های شهر از لحاظ توسعه عقب تر بوده و همین امر آن را به کانون مسایل اجتماعی تبدیل کرده است. جمعیت زیادی از مردم در این محله سکونت دارند که می توان از آنان به عنوان پتانسیلی برای توسعه شهری استفاده کرد، اما به دلیل وضعیت کنونی بافت شهری محله این بخش از جمعیت از توسعه کنار گذاشته شده اند. برای برنامه ریزی این بافت، شناخت مشکلات این مناطق و برنامه ریزی برای آن ، باید در نظر داشت که واقعیت های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، زیست-محیطی و غیره در هم تنیده شده اند. مقاله حاضر، به بررسی بازآفرینی شهری این محله (هرندی تهران) می پردازد. در این پژوهش از روش کیفی و تکنیک های مشاهده میدانی، مصاحبه، قدم زدن در میدان، بحث گروهی و غیره استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که شاخص های متنوع آلودگی محیطی شامل؛ آلودگی فیزیکی (ناهنجاری فیزیکی)، آلودگی دیداری (اغتشاش بصری نمادها، حجم ها و عناصر)، آلودگی نمادی (اطلاعات و علایم محیطی)، و آلودگی نور، همه در محله مورد مطالعه وجود دارند

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، آلودگی محیطی ، آلودگی دیداری ، آلودگی نمادی ، آلودگی نور