بهینه و مطلوب سازی سیستم حمل و نقل همگانی و پاک با تاکید بر مولفه های حمل ونقل پایدار (مطالعه موردی شهر شیراز)

امروزه در بسیاری از شهرهای در حال توسعه جهان از جمله کلانشهر شیراز، توسعه نامتناسب فضاهای مختلف شهری، تراکم رو به گسترش کاربری های گوناگون به موازات رشد اقتصادی و به دنبال آن افزایش سفرهای درون شهری باعث بروز مشکلات و معضلات متعددی شده است. در کلانشهر شیراز دامنه تاثیرات منفی ناشی از این موضوعات علاوه بر سامانه ترافیک حمل ونقل شهر، سلامت روانی ساکنین، محیط زیست و الگوهای مصرف انرژی را نیز دربر می گیرد. در واقع افزایش روزافزون استفاده از وسایل نقلیه شخصی و به تبع آن افزایش تراکم در شریان های اصلی، منجر به شکل گیری و بروز نابه سامانی ها در عرصه اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی شده و بخش زیادی از زمان و سرمایه مدیریت شهری را به چالش طلبیده است. باتوجه به مسائل مذکور اصلی ترین سوال این تحقیق این است که رعایت اصول توسعه حمل و نقل همگانی مدار در کنار افزایش شیوه های حمل نقل غیر موتوری(دوچرخه سواری) به ارتقا مطلوبیت سفر منجر می گردد؟ در این راستا مهمترین هدف، بررسی و تحلیل بهترین شیوه های توسعه ترکیبی حمل و نقل همگانی و دوچرخه سواری از دیدگاه اصول شهرسازی و نظرات شهروندان میباشد. داده های پژوهشی این مطالعه از طریق مطالعات اسنادی، پرسشنامه و بررسی های میدانی جمع آوری گردیده است.. پژوهش حاضر نشان می دهد که بکارگیری فرصت های توسعه ای به وجود آمده پیرامون تسهیلات سیستم حمل و نقل ریلی و افزایش تمایل به دو چرخه سواری در میان شهروندان، با رویکرد ترکیب توسعه پیرامون حمل و نقل همگانی و اصول طراحی شهری با هدف افزایش قابلیت دوچرخه سواری متمرکز و همچنین رواج شیوه های جابه جایی همساز با حمل ونقل عمومی به ویژه دوچرخه سواری و پیاده روی، راهکاری کاملا همسو با مقیاس و ویژگی های انسانی بوده که می تواند ضمن کاهش تراکم ترافیک و افزایش مطلوبیت سفر، در آینده نیز به صورتی پایدار تداوم یابد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، دوچرخه سواری ، مطلوبیت سفر ، خیابان شهری ، شهر شیراز.