ارزیابی شاخص های زیست پذیری در چهارچوب توسعه پایدار شهری(نمونه مورد مطاله: محله های مصباح، حصار و حصارک شهر کرج)

امروزه سنجش مولفه های زیست پذیری به دلیل مورد تهدید قرار گرفتن کیفیت زندگی و توجه به حوزه توسعه پایدار شهری، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نمودهایی همچون؛ سرعت رشد جمعیت جهان و عدم تناسب آن با سطح امکانات موجود در کره زمین، فقدان اراضی مناسب و حاصلخیز، کمبود مسکن، رشد نابرابری اجتماعی و ضعف افزاینده هویتی شهر که مخرب های جدی برای جامعه محسوب می گردند این مهم را با توجه به بستر و زمینه ای که برای آن تعریف می شود در محیط های گسترده یا محدود کاربردی می نماید. ازآنجاکه شاخص های زیست پذیری منطبق بر مباحث پایداری، محیط های شهری را موردتوجه و بررسی قرار می دهند؛ پژوهش حاضر در جهت ارزیابی این نمادها به روش تحلیلی- توصیفی و با استنباط تفاوت معنادار موجود بین شاخص های محیطی و کالبدی زیست پذیری می باشد. درنتیجه سطوح زیست پذیری در بخشی از بافت فرسوده شهر کرج با تاکید بر چهارچوب های کیفی توسعه پایدار بررسی می شود؛ زیرا مقادیر ضریب همبستگی میان دو متغیر پایداری و زیست پذیری بسیار زیاد و دارای رابطه مستقیم بوده، ازاین رو بهینه نمودن بافت سبب ارتقاء شاخص کلی زیست پذیری محیط شهری است.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، شاخص های زیست پذیری ، توسعه پایدار ، محیط پایدار ، شهر پایدار.