سطح بندی محلات شهری با تاکید بر عدالت فضایی در دسترسی به امکانات گذران اوقات فراغت (مطالعه موردی: محلات شهر بجنورد)

مشغله های زندگی و یکنواختی فضای کار حاکم در شهرهای کنونی موجب افزایش تقاضا برای برخورداری از اوقات فراغت و تفریح شده است. در این مطالعه، هدف کلی «سنجش عدالت فضایی از منظر امکانات گذران اوقات فراغت موجود در محلات شهر بجنورد» مد نظر قرار گرفت و محلات این شهر مورد سطح بندی واقع شدند. نوع تحقیق توصیفی کاربردی بوده و روش انجام آن کمی است. گردآوری داده ها نیز با روش اسنادی- میدانی و ابزار مشاهده انجام شده و برای تحلیل آن ها از تکنیک TOPSIS و فرایندAHP استفاده شده است. در پایان، محروم ترین محلات که عبارت اند از ۴-۲، ۱-۳، ۳-۶، ۲-۷، ۴-۱۰ و ۱-۱۱، شناسایی شدند. نتایج حاکی از آن بود که نحوه توزیع و پراکنش امکانات گذران اوقات فراغت این شهر را نمی توان متوازن، منصفانه و عادلانه دانست. چرا که هیچ یک از امکانات تفریحی و گذران اوقات فراغت شهر بجنورد، به طور یکنواخت یا متوازن توزیع نشده و اختلاف زیادی میان میزان برخورداری محلات قرار گرفته در بخش مرکزی شهر با محلات پیرامونی وجود دارد.

کلیدواژه های سطح بندی محلات شهری با تاکید بر عدالت فضایی در دسترسی به امکانات گذران اوقات فراغت (مطالعه موردی: محلات شهر بجنورد):

اوقات فراغت ، شهر بجنورد ، عدالت فضایی ، محلات شهر