تشخیص میزان خرابی در سازه ها با استفاده از الگوریتم بهینه یابی BWO

تشخیص زودهنگام میزان خرابی و همچنین محل آن در سازه ها از اهمیت بالایی برخوردار است. در طول سال های اخیر محققین روش های مختلفی جهت تشخیص خرابی ارائه کرده اند. این روش ها عمدتا مبتنی بر فرکانس طبیعی و شکل های مودی بوده است. بنابراین بررسی سختی اعضا پس از وقوع خرابی پارامتر مناسبی جهت ارزیابی شدت خرابی می باشد. از آنجاییکه محاسبه سختی المان ها از روی پاسخ های دینامیکی سازه بصورت صریح و تحلیلی با استفاده از روابط ریاضی غیرممکن می باشد، در این تحقیق ابتدا فرکانس طبیعی و شکل های مودی یک سازه آزمایشگاهی چهارطبقه تحت سناریو های مختلف خرابی از روی پاسخ شتاب سنج های نصب شده روی آن بدست آمد و سپس تابع هدفی مبتنی بر شکل های مودی و فرکانس طبیعی حالت سالم و حالت آسیب دیده تعریف شد و پس از آن با استفاده از الگوریتم بهینه یابی فراابتکاری عنکبوت بیوه سیاه مقدار تابع کمینه گردید. با بررسی پاسخ الگوریتم بهینه یابی که در واقع سختی المان های سازه پس از خرابی بود، میزان و محل خرابی سازه با دقت بالایی محاسبه گردید که نشان دهنده کارایی بالای این روش در پایش سلامت سازه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

پایش سلامت سازه ، تشخیص خرابی ، بهینه یابی ، الگوریتم فرا ابتکاری