ارزیابی مورفولوژی و نحوه شکل گیری بافت های حاشیه ای(سکونتگاه های غیررسمی) از بعد کالبدی(نمونه موردی: محله خضر همدان)

مهاجرت به عنوان معضلی برای کشورهای جهان سوم دریک قرن اخیر پدیدار شده است. آنچه باعث شده مهاجرت به-عنوان معضل دیده شود؛عدم امکان جذب مهاجران توسط شهرها، عدم توانایی دولت ها درارایه ی امکانات به حجم انبوه مهاجرین به شهرها و به وجودآمدن پدیده ی حاشیه نشینی واسکان غیررسمی می باشد .اکثر حاشیه نشینان، مهاجران روستایی هستند که به قصد دستیابی به زندگی بهتر، جذب زندگی شهری شده اند که خود منجر به توسعه ی ناموزون و شکل گیری بافت کالبدی با خصوصیات روستایی گردیده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی نحوه شکل گیری حاشیه نشینی و سکونتگاه های غیررسمی محله خضر به عنوان یکی از سکونتگاه های غیررسمی شهر همدان از بعد کالبدی و ارائه ی راهکارهایی بهینه و کارآمد جهت بازآفرینی آن می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی، به صورت مطالعات اسنادی- کتابخانه ای و برداشت های میدانی و بهره گیری از روش های کمی نظیر روش همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه ای در نرم افزار SPSS می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که حاشیه نشینی برخواسته از معضلات اجتماعی و اقتصادی است که تاثیر مستقیم بر نابسامانی کالبدی در شهرها دارد،بنابراین نمی توان این بحران را یکباره و با اقدام های مقطعی از بین برد، اما حداقل تعدیل بحران امکان پذیر است. از آنجا که روند مهاجرت از روستا به شهر در دهه های گذشته با شدت بیشتری صورت می گرفته و این روند نیز همچنان ادامه دارد می توان نتیجه گرفت تاثیر مهاجرت های روستایی منجر به کاهش سرانه ها، گسترش بی ضابطه ی مناطق حاشیه نشین، عدم سازگاری و همگنی فضاهای ساخته شده و برهم زدن نظم فضایی محله خضر و در سطح کلان تر این امر منجر به عدم تعادل فضایی و به هم خوردن نظم فضایی شهر همدان گردیده است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، سکونتگاه های غیررسمی ، مهاجرت های روستایی ، ضریب پیرسون ، محله ی خضر همدان.