تطبیق الگوریتم دموکراتیک ایدئولوژی انسان در آرمان شهر

مدینه ی فاضله یا آرمان شهر از دیر باز در فکر و بیان علما و اندیشمندان بوده است، سخنی که با تعابیر گوناگون در فرهنگ ها و مکاتب مختلف، توصیف و تشریح شده است. آرمان خواهی بزرگترین عامل حرکت و تکامل آدمی بوده و او را وا داشته تا هرگز در حصار محدود و ثابت واقعیت موجود در طبیعت و زندگی ساکن نشود و همین نیرو است که او را همواره به تفکر، کشف، کنجکاوی، حق یابی، ابتکار و خلق مادی و معنوی وا می دارد، هنر، ادبیات و تمام فرهنگ بشری تجلیگاه روح ایده آل این موجودی است که هرگز به تسلیم در برابر وضعی که جهان برایش تدارک دیده راضی نیست، به ویژه انسان عصر جدید یک نگاهش به گذشته ای کاملا تیره و تار همانند قرون وسطی و یک نگاهش به آینده ای روشن و عصری طلایی بوده و خواهان جهانی پرشکوه و جلال بوده است. از این روی تشکیل جامعه ای آرمانی، اصلاحگری آن در رفع مظاهر مفاسد هر جامعه و زیستی انسانی، سودای همیشگی بشریت بوده است و البته این رویای بشری صفحه ضمیر اندیشه ورزان مشرق زمین و مغرب زمین را در نوردیده و پیرو قابلیت های آنان، بهره های گوناگونی یافته است، چنانکه شاعر در شعرش، پیکره تراش در پیکرهایش و نقاش در نقاشی اش آرمان خود را نشان می دهد. آرمان شهر در لغت به معنای شهری آرمانی و ایده آل است و در اصطلاح، جامعه ای برین و والاست که در آن، همه ی امور بر وفق مراد و میل باشد. در این تحقیق تلاش شده است با بهره گیری از دیدگاه های اندیشمندان شرق و غرب و از روش تحلیل مقایسه ای، به بررسی مفهوم، ماهیت و عملکرد آرمان شهر در اندیشه های سیاسی ایران و غرب پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مدینه فاضله ، آرمان شهر ، انسان ، اندیشه سیاسی ایران ، اندیشه سیاسی غرب