بررسی رویکردهای معماری دیجیتال در طراحی پارامتریک، بر پایه الگوریتم ها و همسو با معماری پایدار

معماری دیجیتالی جنبشی در عرصه معماری است تا با ارتباط معماری و علوم دیجیتال، زمینه ای برای خلق و نوآوری بیشتر فراهم آورد و معمار در فضای دیجیتال از قید و بندهای طراحی فضای معماری با روش های رایج گذشته و کندی کار با ابزار های ترسیمی قبلی در عصر کنونی رها گشته و جزئیات تصور شده یک طرح را پیشاپیش به تصویر بکشد. معماری دیجیتال سعی بر آن دارد تا با همگام ساختن معماری با محیط زیست و طراحی های پیچیده با فرم های منعطف و متغیرکه بر اساس الگوریتم هایی خاص توسط رایانه ها که با سرعت پردازش بالا و مدیریت داده ها توسط معمار با نرم افزار خاص تخصصی صورت میگیرد، سبکی منحصر بفرد را وارد بازار کار معماری کند که البته این خود میتواند چالش بزرگی برای معمارانی که تحصیلات خود را قبل از دوران دیجیتال به پایان رسانده اند به حساب آورد یا آن ها را مجبور کند تا به سراغ فراگیری این سبک جدید بروند. تفاوت فاحش میان روند پیشبرد پروژه و طراحی های معماری گذشته با اکنون، در سرعت عمل بالا با جزئیات دقیق تر و همچنین ۳بعدی سازی طرح با مشخص کردن جزئیات اجرایی که در پرزنتیشن طرح به کارفرما تاثیر بسزایی دارد، مشخص می شود. در عصر پیش رو، که عصر رقابت در کار، به خصوص در معماری و گرفتن پروژهای عظیم است، چنانچه سرعت کار و پرزنت کردن طرح ضعیف باشد حتی اگر کیفیت کار بالا باشد ممکن است مورد تایید کارفرما قرار نگیرد پس بنابراین؛ هدف از تحقیق پیش رو، آشنا کردن طراحان معمار با مزایا و اهداف و چگونگی کار با ابزار های معماری دیجیتال است و در جمع آموری مطالب این مقاله از روش مطالعه کتابخانه ای با استناد به کتابها و مقالات چاپ شده گذشته استفاده شده تا بتوان چنین مسئله مهمی را بار دیگر و به صورتی واضح تر بیان کرد.

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، طراحی پارامتریک ، الگوریتم ، نرم افزار معماری ، معماری پایدار