بررسی و تطبیق شاخص های پایداری در معماری بازارهای بومی و سنتی شمال ایران(نمونه موردی : بازار سنتی ساری)

معماری پایدار با رویکرد حفظ انرژی های طبیعی، کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و همزیستی با محیط و اقلیم، مدنظر طراحان و فعالان عرصه معماری قرار گرفته است. هدف از این تحقیق ارائه شاخص ها و راهکارهایی است که به صورت واضح و روشن در معماری سنتی و بومی بازار سنتی شهر ساری مورد استفاده قرار گرفته است. در همین راستا تحقیق پیش رو به روش کیفی و مروری، با استفاده از منابع کتابخانه ای و میدانی به شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی و معرفی شاخصه های پایداری و نمود آن در بازارهای سنتی با نمونه موردی بازارقدیمی شهرستان ساری پرداخته است. یافته های تحقیق نشان داد که شاخصه های پایداری در بازار قدیمی ساری شامل سه شاخص عمده محیطی، اقتصادی و اجتماعی می باشند که شاخصه های محیطی شامل عدم وجود تاق یا سقف، ایجاد شیب در بستر و کف بازار، جمع آوری و هدایت آب باران، استفاده از مصالح ابتدایی و بومی در پوشش بام شیب دار، استفاده از کرسی چینی یا گربه رو، وجود فضاهای سبز و وجود عنصر آب در فضاهای باز جانبی بازار، عدم امکان دسترسی وسائل نقلیه به بازار، اولویت و ارجحیت با عابر پیاده و وجود کاربریهای سازگار با محیط زیست است. شاخصه های اقتصادی شامل تنوع فعالیت ها و کاربری های مختلط، دسته بندی صنف ها، مرکزیت بازار در شهر، ارائه محصولات محلی و بومی است. شاخصه های اجتماعی شامل ترکیب تجارت، مذهب، فرهنگ و عوامل اجتماعی، برخورد عقاید و تماس افکار و فرهنگ گروه های شهری با گروه های روستایی، وجود فرهنگ ها و طبقات اجتماعی متنوع در بازار می باشند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، بازار سنتی و بومی ، بازار سنتی ساری ، اصول معماری